Η κατανάλωση αλατιού έχει σχέση με την παχυσαρκία των εφήβων

 Σύμφωνα με μια νέα μελέτη, οι έφηβοι που καταναλώνουν περισσότερο αλάτι με την τροφή τους  έχουν την τάση να είναι βαρύτεροι και να έχουν περισσότερο λίπος από τους συνομηλίκους τους που καταναλώνουν λιγότερο αλάτι.

Το παραπάνω εύρημα δεν έχει σχέση με την συνολική τροφή που καταναλώνουν ή με το πόσο συχνά καταναλώνουν ζαχαρούχα αναψυκτικά.

Η Αμερικάνικη εταιρεία καρδιολογίας συνιστά η ημερήσια κατανάλωση αλατιού να μην υπερβαίνει τα 1500 mg, όμως το 90% των εφήβων υπερβαίνει αυτή την ποσότητα κατά πολύ.

Η μελέτη αυτή προτείνει ότι ο περιορισμός της πρόσληψης αλατιού θα βοηθήσει στην μείωση της παχυσαρκίας, όπως βοηθάει και στην μείωση της υπέρτασης.

 Η γευστική προτίμηση για το αλάτι εμφανίζεται πολύ ενωρίς στη ζωή. Για το λόγο αυτό, οι γονείς πρέπει να ανησυχούν για την πρόσληψη αλατιού των παιδιών τους, γιατί οι υγιεινές συνήθειες διατροφής μαθαίνονται στην παιδική ηλικία και μας ακολουθούν στην ενήλικη ζωή.

Οι γονείς πρέπει:

1.      Να διαβάζουν τις ετικέτες των τροφίμων στα σούπερμαρκετς και να ψωνίζουν ανάλογα.

2.      Να δίνουν έμφαση στο σπιτικό φαγητό και όχι στο φαγητό των εστιατορίων και των ταχυφαγείων. Το 75% του αλατιού που καταναλώνεται προέρχεται από επεξεργασμένες τροφές και τα ταχυφαγεία.

3.      Να χρησιμοποιούν άλλα μπαχαρικά για να νοστιμεύει το φαγητό, παρά το αλάτι.

Οι άνθρωποι πρέπει να τρώνε λιγότερες επεξεργασμένες τροφές και περισσότερα φρέσκα φρούτα και λαχανικά.

Reuters Health Information

Sodium Intake Tied to Obesity Among Teens

By Shereen Jegtvig

February 05, 2014

http://www.medscape.com/viewarticle/820199?nlid=47723_2046&src=wnl_edit_medn_peds&uac=205417CK&spon=9

Υπνοβασία

·         Η υπνοβασία είναι άλλη μια κατάσταση από την οποία το παιδί δεν μπορεί να ξυπνήσει.

·         Στην διάρκεια της υπνοβασίας:

o        το παιδί κάνει συχνά μη χρήσιμες ενέργειες, όπως να ντύνεται και να ξεντύνεται, να ανοίγει και να κλείνει πόρτες ή να ανοίγει και να κλείνει τα φώτα.

o       Τα μάτια είναι ανοικτά, όμως κενά και η επιδεξιότητα κάτω από τον μέσο όρο.

·         Το επεισόδιο διαρκεί από 5 έως 20 λεπτά και στη διάρκεια αυτού του χρόνου το παιδί δεν μπορεί να ξυπνήσει, οτιδήποτε και αν κάνει ο γονιός γιατί συμβαίνει στον βαθύ ύπνο.

·         Η υπνοβασία παρατηρείται σε 15% των φυσιολογικών παιδιών, ηλικίας  4 έως 15 χρόνων και υποχωρεί στην εφηβεία.

·         Υπάρχει κληρονομική τάση.

Αντιμετώπιση

·         Ευγενικά, οδηγήστε το παιδί πίσω στο κρεβάτι του.

o      Το επεισόδιο μπορεί να τελειώσει αν ο γονιός οδηγήσει το παιδί πίσω στο δωμάτιο του. Μην περιμένετε να ξυπνήσει το παιδί από την στιγμή που τελειώνει το επεισόδιο και μέχρις ότου πέσει για ύπνο ξανά.

·         Προστατέψτε το παιδί από ατυχήματα.

o       Παρόλο που τα ατυχήματα είναι σπάνια, μερικές φορές συμβαίνουν, ειδικά αν το παιδί περιπλανιέται σε εξωτερικό χώρο. Οι υπνοβάτες μπορούν να κτυπηθούν από αυτοκίνητο, να δαγκωθούν από σκύλο ή να χαθούν.

o       Βάλτε κλειδαριές στις πόρτες και σε πορτάκια στις σκάλες.

o       Αποφύγετε τις κουκέτες, γιατί τα παιδιά μπορούν να τραυματισθούν σοβαρά.

·         Βοηθήστε το παιδί να αποφύγει την εξάντληση.

o    Η έλλειψη ύπνου και η κούραση μπορεί να οδηγήσουν σε αυξημένη συχνότητα υπνοβασίας, όπως και νυκτερινών τρόμων

Πηγή για τα θέματα των προβλημάτων του ύπνου

STOCMAN: DIFFICULT DIAGNOSIS IN PEDIATRICS

The nonsleeping child

Barton D. Schmitt, MD

Νυκτερινοί τρόμοι

·     Ο νυκτερινός τρόμος είναι ένα τρομαχτικό όνειρο από το οποίο το παιδί δεν μπορεί να ξυπνήσει ή να ανακουφιστεί. Το παιδί δεν γνωρίζει ότι ο γονιός του είναι δίπλα του.

·         Παρόλο που τα μάτια του είναι διάπλατα ανοικτά και κοιτάζει με απλανές βλέμμα πέρα από τους γονείς του.

·        Στη διάρκεια αυτού του τρομοκρατικού επεισοδίου το παιδί συνήθως είναι ανήσυχο, κάθεται, ή τρέχει τριγύρω. Μπορεί να κραυγάζει ή να μιλά άγρια και να μπερδεύει και να θεωρεί ότι τα αντικείμενα ή τα πρόσωπα στο δωμάτιο αποτελούν κίνδυνο.

·         Το επεισόδιο κρατάει από 10 έως 30 λεπτά και μετά το παιδί δεν θυμάται το γεγονός.

·         Νυκτερινό τρόμο παρουσιάζουν τα παιδιά από 1 έως 8 χρόνων.

·         Οι νυκτερινοί τρόμοι συνήθως δεν προκαλούνται από ψυχολογικό στρες. Είναι κληρονομικές διαταραχές, στις οποίες το παιδί έχει την τάση να βλέπει όνειρα στον βαθύ ύπνο, από τον οποίο δεν μπορεί να ξυπνήσει εύκολα.

·         Οι νυκτερινοί τρόμοι δεν είναι επιβλαβείς για την υγεία του παιδιού.

·      Κάθε επεισόδιο τελειώνει μόνο του και το πρόβλημα εξαφανίζεται μέχρι την ηλικία των 12 χρόνων ή και ενωρίτερα.

Αντιμετώπιση

·         Προσπαθήστε να ηρεμήσετε το παιδί στη διάρκεια του επεισοδίου.

o    Ο σκοπός σας είναι να βοηθήσετε το παιδί να κοιμηθεί ξανά. Πιθανώς δεν θα μπορείτε να ξυπνήσετε το παιδί και δεν χρειάζεται να το κάνετε.

o       Ανάψτε τα φώτα, έτσι το παιδί  θα μπερδεύεται λιγότερο από τις σκιές.

o      Κάντε ανακουφιστικά σχόλια, όπως ¨Είσαι καλά. Είσαι στο σπίτι, στο κρεβάτι σου. Μπορείς να κοιμηθείς πάλι¨.

o       Μιλάτε σιγανά και επαναλαμβανόμενα.

o      Μερικά παιδιά τους αρέσει να τα κρατάνε από το χέρι στη διάρκεια του επεισοδίου, ενώ άλλα δεν το δέχονται. Κρατήστε το χέρι του παιδιού μόνο αν ανταποκριθεί θετικά.

o   Δεν υπάρχει κάποιος τρόπος για να μειώσετε τη διάρκεια του επεισοδίου. Αν φωνάξετε ή κουνήσετε το παιδί, το μόνο που θα καταφέρετε είναι να κάνετε το παιδί πιο ανήσυχο και να επιμηκύνεται το επεισόδιο.

·         Προστατέψτε το παιδί από τραυματισμό.

o       Στη διάρκεια του επεισοδίου το παιδί μπορεί να πέσει από τη σκάλα, αν υπάρχει ή πάνω στον τοίχο.

o       Προσπαθήστε ήρεμα να κατευθύνεται το παιδί πίσω στο κρεβάτι του.

·         Ενημερώστε άλλα άτομα που πιθανώς θα φυλάξουν το παιδί την νύκτα.

·         Εφαρμόστε πρόγραμμα ξυπνήματος για συχνούς νυκτερινούς τρόμους.

o    Για μερικά βράδια σημειώστε το χρόνο που περνάει από την στιγμή που θα κοιμηθεί το παιδί και την έναρξη του νυκτερινού τρόμου. Τα επόμενα βράδια και για επτά συνεχόμενα, ξυπνάτε το παιδί 15 λεπτά πριν τον αναμενόμενο χρόνο.

o       Κρατήστε το παιδί ξύπνιο για 5 λεπτά.

o       Αν οι νυκτερινοί τρόμοι επανέλθουν, επαναλάβετε την διαδικασία των 7 ημερών.

ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΚΑΙ ΦΟΒΟΙ ΤΗN ΩΡΑ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ

Οι εφιάλτες είναι τρομαχτικά όνειρα που ξυπνάνε το παιδί. Μετά την ηλικία των 6 μηνών είναι φυσιολογικό ένα παιδί να βλέπει άσχημα όνειρα μερικά βράδια. Τα βρέφη όταν έχουν εφιάλτες κλαίνε και κραυγάζουν μέχρι να εμφανιστεί ένα γονιός. Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας όταν έχουν εφιάλτες συνήθως κλαίνε και τρέχουν στο δωμάτιο των γονιών του. Τα μεγαλύτερα παιδιά αρχίζουν να καταλαβαίνουν τι είναι οι εφιάλτες και κοιμούνται ξανά χωρίς να ενοχλήσουν τους γονείς τους.

Τα όνειρα βοηθούν το μυαλό να επεξεργασθεί πολύπλοκες πληροφορίες και γεγονότα. Το περιεχόμενο των εφιαλτών συνήθως έχει σχέση με αναπτυξιακές προκλήσεις. Τα νήπια έχουν εφιάλτες σχετικά με τον αποχωρισμό από τους γονείς τους, τα παιδιά προσχολικής ηλικίας σχετικά με τέρατα ή το σκοτάδι και τα παιδιά σχολικής ηλικίας σχετικά με τον θάνατο ή με πραγματικούς κινδύνους. Αν το παιδί βλέπει συνεχώς τον ίδιο εφιάλτη, ελέγξτε αν το παιδί παρακολουθεί βίαιες ή τρομακτικές σειρές στην τηλεόραση.

Αντιμετώπιση

·          Καθησυχάστε και ηρεμήστε το παιδί.

o       Εξηγείστε στο παιδί πως ¨Έβλεπες ένα κακό όνειρο¨. Καθίστε στο κρεβάτι του παιδιού έως ότου ηρεμήσει. Τα περισσότερα παιδιά κοιμούνται ξανά σχετικά γρήγορα.

·          Αφήστε ένα φως αναμμένο την νύκτα.

o       πέστε στο παιδί ότι θα αφήσετε την πόρτα ανοικτή και το φως αναμμένο.

·          Μιλήστε στο παιδί για τα άσχημα όνειρα στη διάρκεια της ημέρας.

o       Το παιδί πιθανότατα δεν θα θυμάται τι όνειρο έβλεπε, εκτός και να ο γονιός πάει στο παιδί μόλις ξυπνήσει.

o       Αν το παιδί βλέπει το ίδιο όνειρο συνεχώς, βοηθήστε το παιδί να φανταστεί ένα όμορφο τέλος στο όνειρό του.

o       Ενθαρρύνετε το παιδί να χρησιμοποιήσει ένα δυνατό πρόσωπο ή ένα μαγικό όπλο για να ανταπεξέλθει στις αντιξοότητες του ονείρου.

o       Βοηθήστε το παιδί να κάνει ζωγραφιές με την νέα λύση στο πρόβλημα του ονείρου.

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΕΠΙΜΟΝΟ ΝΥΚΤΕΡΙΝΟ ΚΛΑΜΑ

     Τα βρέφη με επίμονο κλάμα την νύκτα είναι ηλικίας μεγαλύτερης των 4 μηνών, τα οποία συνεχίζουν να ξυπνούν την νύκτα και αφού τους έχει δοθεί και το τελευταίο γεύμα, γύρω στα μεσάνυκτα. Ηρεμούν αμέσως μόλις τα πάρουν αγκαλιά.

     Το επίμονο νυκτερινό κλάμα συνήθως συμβαίνει, επειδή οι γονείς προσφέρουν στο παιδί κάποιο είδος δευτεροπαθούς κέρδους κατά  την διάρκεια της νύκτας. Οι γονείς αυτοί  δεν ταΐζουν το μωρό, όμως το σηκώνουν από την κούνια και του μιλάνε, το κουνάνε ή παίζουν μαζί του. Άλλα πάλι βράδια, η μητέρα παίρνει το μωρό στο κρεβάτι και κοιμούνται μαζί. Τις περισσότερες φορές, τα μωρά αυτά τα κουνάνε για να κοιμηθούν, ακόμη και όταν δεν κλαίνε.

Επειδή τα παιδιά αυτά δεν αρχίζουν το ύπνο στην κούνια τους, αλλά μακριά απ’ αυτήν, δεν μαθαίνουν ποτέ να συνδέουν την κούνια τους με τον ύπνο. Όταν ξυπνούν μέσα στην νύκτα, το περιβάλλον τους έχει αλλάξει και περιμένουν να εμφανιστεί η μητέρα τους, για να τα βοηθήσει να ξανακοιμηθούν. Έτσι, η μητέρα έχει γίνει το μεταβατικό αντικείμενο του παιδιού.

     Μερικά παιδιά αρχίζουν να κλαίνε επίμονα την νύκτα σε μεγαλύτερη ηλικία. Τις περισσότερες φορές το πρόβλημα αρχίζει μετά από μια αρρώστια (π.χ. πόνο στο αυτί), στη διάρκεια της οποίας οι γονείς φροντίζουν το παιδί  προσωρινά με αυξημένη προσοχή κατά την νύκτα. Για άλλα παιδιά, η έναρξη  συμβαίνει μετά από αλλαγή στο περιβάλλον ύπνου- όπως, στη διάρκεια ενός ταξιδιού. Τα περισσότερα παιδιά επιστρέφουν γρήγορα στις προηγούμενες συνήθειες ύπνου, όμως μερικά απολαμβάνουν τόσο πολύ την νυκτερινή επαφή, που συνεχίζουν τις απαιτήσεις τους.

Αντιμετώπιση

·         Βάλτε το μωρό στην κούνια του νυσταγμένο, αλλά όχι κοιμισμένο, τόσο το βράδυ όσο και στους σύντομους υπνάκους.

o       Τα περισσότερα παιδιά που τρώνε την νύκτα και αυτά που κλαίνε επίμονα σπανίως αν όχι ποτέ δεν τοποθετούνται στην κούνια τους ξύπνια.

o        Εάν το μωρό κοιμηθεί στην αγκαλιά του γονιού μια φορά, τότε βεβαίως και δεν έχει μεγάλη σημασία.

o       Οι γονείς όμως πρέπει να αντιληφθούν ότι είναι καλλίτερα να βάζουν το παιδί για ύπνο, είτε την ημέρα ή την νύκτα, ξύπνιο ή τουλάχιστον μισοκοιμισμένο.

o       Η τελευταία του ανάμνηση πρέπει να είναι η κούνια του, όχι οι  γονείς ή το μπιμπερό.

·         Κάντε τις μεσονύκτιες επαφές σύντομες και βαρετές.

o       Προσπαθήστε να ελαττώσετε τις επαφές με το παιδί μεταξύ 10 μμ και 6 πμ. Ειδάλλως, το παιδί δεν θα μάθει να χρησιμοποιεί τις δικές του δυνάμεις για κοιμηθεί ξανά.

o        Εάν το κλάμα του παιδιού συνεχίζεται για πάνω από 5 λεπτά, οι γονείς μπορούν να πάνε στο παιδί, όμως δεν πρέπει να ανάψουν το φως, να παίξουν μαζί του, ή να το σηκώσουν από την κούνια του. Πρέπει να προσπαθούν να δρουν κοιμισμένα, να κάνουν λίγα καθησυχαστικά σχόλια και να μείνουν μέσα για λιγότερο από ένα λεπτό.

o       Εάν το παιδί στέκεται όρθιο στην κούνια του, ο γονιός δεν πρέπει να προσπαθεί να το ξαπλώσει. Μπορεί να το κάνει αυτό μόνο του.

o        Η σύντομη αυτή επαφή θα καθησυχάσει το παιδί ότι όλα είναι εντάξει, αλλά δεν θα ενισχύσει την απαιτητική του συμπεριφορά.

·         Επιστροφή των γονιών στο δωμάτιο κάθε 15 με 20 λεπτά, εφόσον είναι αναγκαίο.

o       Εάν το μωρό συνεχίζει να κλαίει, ο γονιός μπορεί να κάνει επανέλεγχο κάθε 15 με 20 λεπτά.

o       Το βρέφος μπορεί να συνεχίσει να κλαίει από 30 λεπτά έως και 2  ώρες, αναλόγως με την ηλικία και το ταπεραμέντο, όμως εάν οι γονείς παραμείνουν σταθεροί και δεν επέμβουν, η διάρκεια του κλάματος θα ελαττωθεί μετά από λίγα βράδια.

o        Σε μερικές περιπτώσεις, ο πατέρας μπορεί να βοηθήσει στο πρόβλημα, πηγαίνοντας στο δωμάτιο και λέγοντας στο παιδί με σταθερή φωνή «πέσε για ύπνο». Αρκετά μωρά θα ανταποκριθούν με την τεχνική αυτή μετά από λίγα βράδια.

·         Οι γονείς πρέπει να θυμούνται ότι η θεραπεία θα απαιτήσει και λίγο κλάμα.

o       Η κύρια θεραπεία για τα παιδιά αυτά είναι να επιτραπεί στο παιδί να κλαίει έως ότου κοιμηθεί μόνο του στην κούνια.

o       Η συμβουλή αυτή δεν θα γίνει δεκτή από τους γονείς που πιστεύουν ότι τα παιδιά δεν πρέπει να κλαίνε καθόλου και ότι το κλάμα κάνει κακό.

o       Οι γονείς πρέπει να καταλάβουν ότι το κλάμα δεν είναι επιζήμιο και ότι το παιδί δεν θα ξεπεράσει το πρόβλημα του ύπνου χωρίς λίγο κλάμα. Εάν οι γονείς δεν πάρουν απόφαση να επέμβουν, το μεταμεσονύκτιο ξύπνημα θα συνεχίσει έως το παιδί γίνει 3 ή 4 χρόνων.

·         Για οικογένειες με έντονο στρες, καλλίτερα η προσπάθεια να γίνει βαθμιαία, σε δύο στάδια.

o       Μερικές οικογένειες δεν μπορούν να αντέξουν καθόλου νυκτερινό κλάμα. Ο πατέρας μπορεί να δουλεύει σε δύο δουλειές, ή οι γείτονες μπορεί να παραπονούνται για το θόρυβο.

o       Στις δύο πρώτες εβδομάδες, οι οικογένειες μπορούν να ασχοληθούν με το πρόβλημα στη διάρκεια των σύντομων ύπνων και κατά την έναρξη του νυκτερινού ύπνου.

o       Στον χρόνο αυτό, το παιδί τοποθετείται στην κούνια του ξύπνιο και ο γονιός φεύγει από το δωμάτιο, έτσι η τελευταία του ανάμνηση είναι η κούνια και όχι ο γονιός που το κουνάει ή τα ταΐζει.

o       Σε αυτό το χρονικό διάστημα, ο γονιός κάνει σύντομες επισκέψεις κάθε 15 λεπτά. Το παιδί στην αρχή θα κλαίει έντονα, όμως τελικά θα μάθει να κοιμάται μόνο του. Στη διάρκεια της νύκτας, εάν το παιδί κλαίει,  ο γονιός μπορεί να το πάρει αγκαλιά και να το κουνήσει ρυθμικά έως ότου ξανακοιμηθεί, όμως δεν θα πρέπει να του μιλήσει, να παίζει μαζί του ή να το πάρει στο δικό του κρεβάτι.

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΤΡΩΕΙ ΤΗΝ ΝΥΧΤΑ

Τα παιδιά αυτά συνήθως έχουν από ένα έως 4 γεύματα στη διάρκεια της νύκτας. Σε ηλικία 4 μηνών το 95% των βρεφών μπορεί να μην τρώει στις 2 μμ. Μετά την ηλικία των 4 μηνών, το γεύμα των 2 μμ πρέπει να θεωρείται ως εξαρτημένη συμπεριφορά.

1.      Η πιο συχνή αιτία του νυκτερινού γεύματος είναι το συχνό τάισμα στη διάρκεια της ημέρας και η αποτυχία να ενθαρρυνθεί το βρέφος να επιμηκύνει το διάστημα μεταξύ των γευμάτων.

a.        Μερικά από αυτά τα παιδιά τρώνε μία ή περισσότερες φορές την ώρα. Το πρόβλημα είναι πιο συχνό στα παιδιά που θηλάζουν, πιθανώς γιατί μερικές μαμάδες βάζουν το μωρό το στήθος κάθε φορά που θα κλάψει. Με τον τρόπο αυτό, τα παιδιά αυτά αντί να τα παίρνουν αγκαλιά κάθε φορά που ζητούν προσοχή, αναπτύσσουν τη συνήθεια να έχουν μικρά γεύματα στη διάρκεια της ημέρας.

b.       Η μητέρα έχει καλή πρόθεση και είναι αφοσιωμένη, όμως συχνά έχει την λανθασμένη ιδέα ότι ταΐζοντας το μωρό συχνά στη διάρκεια της ημέρας για να χορτάσει, το μωρό θα κοιμηθεί όλη την νύκτα. Όμως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο και το μωρό μεγαλώνει συνηθισμένο στα συχνά μικρά γεύματα. Άλλες μητέρες φοβούνται να μειώσουν τα νυκτερινά γεύματα, γιατί πιστεύουν ότι θα πάθουν υπογλυκαιμία.

2.      Μια άλλη συχνή αιτία νυκτερινού ξυπνήματος για φαγητό είναι η πρακτική να αφήνεται το μπιμπερό στο κρεβάτι δίπλα από το παιδί.

a.       Βρέφη που πέφτουν για ύπνο με την συνήθεια αυτή, συχνά ξυπνούν την νύκτα, ψάχνουν για το μπιμπερό και όταν το βρουν άδειο, τότε απαιτούν το ξαναγέμισμά του.

b.       Μεγαλύτερα βρέφη που τους επιτρέπεται να κρατούν στα χέρια ένα μπιμπερό στη διάρκεια της ημέρας και να πίνουν γάλα σχεδόν συνεχώς, μπορεί να αναπτύξουν την συνήθεια αυτή και στη διάρκεια της νύκτας.

c.        Πολλά από τα παιδιά που τρώνε την νύκτα δεν τοποθετούνται στις κούνιες τους για ύπνο, ενόσω αυτά είναι ξύπνια. Αντιθέτως αυτά τα παιδιά, θηλάζουν ή τρώνε από το μπιμπερό μέχρις ότου κοιμηθούν. Όταν ξυπνήσουν στη διάρκεια της νύκτας, χρειάζονται το στήθος ή το μπιμπερό γιατί έχει γίνει το μεταβατικό τους αντικείμενο.

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

·         Επιμήκυνση των διαστημάτων των γευμάτων στη διάρκεια της ημέρας.

o       Το κλειδί για την διακοπή του νυκτερινού γεύματος είναι η επιμήκυνση των διαστημάτων των γευμάτων.

o       Το στομάχι του βρέφους έχει συνηθίσει να περιμένει συχνά γεύματα. Τα ημερήσια γεύματα μπορεί σταδιακά να επιμηκυνθούν  έως ότου φθάσουν τις 4 ώρες ή και περισσότερο. Ένας λογικός στόχος αποτελούν τα 4 γεύματα ανά ημέρα στην ηλικία των 4 μηνών και 3 γεύματα στην ηλικία των 6 μηνών. Τα βρέφη που θηλάζουν συχνά χρειάζονται 5 γεύματα ανά ημέρα.

o       Εφόσον τα ημερήσια γεύματα γίνουν φυσιολογικά, το νυκτερινό ξύπνημα αυτόματα θα ελαττωθεί ή θα εξαφανισθεί. Στη διάρκεια της ημέρας, οι απαιτήσεις του βρέφους  για αδικαιολόγητα γεύματα μπορούν να αντιμετωπισθούν με έξτρα αγκαλιά, με προσοχή και μερικές φορές με πιπίλα.

·         Πρόσθεση στερεών τροφών για λιποβαρή παιδιά που θηλάζουν.

o       Πολλοί γονείς εισάγουν στερεές τροφές (ιδιαίτερα δημητριακά) στις 11 μμ, για να βοηθήσουν το παιδί να κοιμηθεί όλο το βράδυ.

o       Βρέφη που τους χορηγήθηκαν στερεές τροφές σε ηλικία 4 εβδομάδων δεν κοιμήθηκαν καλλίτερα από εκείνα που τους χορηγήθηκαν στερεές τροφές σε ηλικία 9 εβδομάδων. Παρόλα αυτά, η χορήγηση έξτρα θερμίδων, σε βρέφη που θηλάζουν και είναι λιποβαρή, συνήθως ανακουφίζει την πείνα τους και τα βοηθά να κοιμούνται περισσότερο.

·         Άμεση διακοπή του μπιμπερό στο κρεβάτι.

o       Εάν το βρέφος παίρνει το μπιμπερό στο κρεβάτι, οι γονείς πρέπει να πεισθούν με κάθε τρόπο να σταματήσουν την πρακτική αυτή αμέσως.

o       Το παιδί μπορεί να φάει κατά την ώρα του ύπνου, αλλά δεν θα του επιτραπεί να κρατά ή να έχει το μπιμπερό μαζί του. Εάν έχει μεγάλες ανάγκες από θηλαστικές κινήσεις να του χορηγηθεί πιπίλα.

o       Είναι σημαντικό, αυτά τα παιδιά να ελεγχθούν για τερηδόνα από μπιμπερό. Η τερηδόνα ξεκινά συνήθως από την χειλική επιφάνεια των άνω κεντρικών τομέων και προκαλείται από παρατεταμένη επαφή του γάλακτος, το οποίο δρα σαν υπόστρωμα για παραγωγή οξέως. Η τερηδόνα από μπιμπερό έχει αναφερθεί και σε θηλάζοντα βρέφη που κοιμούνται με τη μητέρα τους. Τα βρέφη αυτά μπορεί να κοιμούνται με το μαστό στο στόμα τους.

·         Τοποθέτηση του βρέφους στο κρεβάτι νυσταγμένο, αλλά ξύπνιο.

o       Οι γονείς πρέπει να βάζουν το παιδί στο κρεβάτι για ύπνο ξύπνιο. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, όταν το παιδί αρχίζει να κουράζεται και ενώ τρώει. Πρέπει να μάθει να κοιμάται φυσικά, χωρίς μαστό ή μπιμπερό. Οποιοδήποτε βρέφος  μπορεί να μάθει να το κάνει αυτό.

·         Μόνο ένα γεύμα στη διάρκεια της νύκτας και σταδιακή ελάττωση της ποσότητας.

o       Στη διάρκεια της νύκτας, το πεινασμένο βρέφος δεν θα ξανακοιμηθεί, εάν αφεθεί χωρίς προσοχή. Το κλάμα της πείνας σύντομα θα μετατραπεί σε κλάμα πόνου.

o       Το παιδί πρέπει να σιτισθεί, όμως σταδιακά πρέπει η ποσότητα του γάλακτος να μειώνεται. Για τα βρέφη που τρέφονται με μπιμπερό, η ποσότητα μπορεί να ελαττώνεται 30 ml κάθε 2 βράδια. Για τα βρέφη που θηλάζουν, πρέπει να τους χορηγείτε μόνο ο ένας μαστός σε κάθε ξύπνημα.

o       Το παιδί δεν πρέπει να σιτισθεί πάνω από μια φορά την νύκτα και ενώ παράλληλα η συχνότητα των ημερήσιων γευμάτων ελαττώνεται. Εάν τα νυκτερινά γεύματα διαρκούν πάνω από 20 λεπτά, το ρέψιμο ή το κράτημα είναι υπερβολικό.

     Πολλά παιδιά αρχίζουν να κοιμούνται την νύκτα μετά από εφαρμογή των μέτρων για μία ή δύο εβδομάδες. Αλλά παιδιά θα εξακολουθήσουν να ξυπνούν για αγκαλιά  και κούνημα. Τα παιδιά αυτά θα χρειαστούν επιπλέον θεραπεία, που συνιστάται για τα παιδιά με επίμονο νυκτερινό κλάμα.