Pages

Subscribe:

Πέμπτη 1 Αυγούστου 2019


Άσχημη αναπνοή (κακοσμία στόματος)
  • Author: Santosh Patil, MDS; Chief Editor: Arlen D Meyers, MD, MBA 

   Η άσχημη αναπνοή (κακοσμία) μπορεί να είναι ένα σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα, στο οποίο οι καθορισμένες οδοντιατρικές θεραπείες και τα στοματικά διαλύματα, που συχνά συστήνονται, προσφέρουν μόνο προσωρινή ανακούφιση. Η κακοσμία του στόματος είναι κυρίως αποτέλεσμα του μεταβολισμού των μικροβίων. Στο στόμα βρίσκονται εκατοντάδες είδη μικροβίων με ποικίλες θρεπτικές προτιμήσεις, Οι μικροοργανισμοί αυτοί αφομοιώνουν πρωτείνες, με αποτέλεσμα να εκλύονται αρκετές δύσοσμες ουσίες, που προκαλούν την άσχημη αναπνοή. Η κακοσμία του στόματος από υπερανάπτυξη πρωτεολυτικών αναερόβιων gram-negative μικροβίων στις σχισμές της επιφάνειας της γλώσσας μπορεί να διαγνωσθεί και να θεραπευτεί με επιτυχία.
Επιδημιολογία
 Επιδημιολογίες μελέτες δείχνουν, ότι η συχνότητα της άσχημης αναπνοής είναι περίπου 2,4% του ενήλικου πληθυσμού. Σύμφωνα με το ινστιτούτο National of Dental Research , περίπου 65 εκατομμύρια Αμερικανών υποφέρουν από άσχημη αναπνοή σε κάποια φάση της ζωής τους.
        Αιτιολογία
            Στο στόμα βρίσκονται εκατοντάδες είδη μικροβίων με ποικίλες θρεπτικές προτιμήσεις, Οι μικροοργανισμοί αυτοί συνήθως προτιμούν πρωτείνες και καθώς αφομοιώνουν πρωτείνες, εκλύονται αρκετές δύσοσμες ουσίες. Οι πτητικές θειούχες ουσίες που παράγονται από τα μικρόβια που ανευρίσκονται στη επιφάνεια της γλώσσας, αποτελούν την κύρια αιτία της κακοσμίας του στόματος. Οι πιο συχνές θειούχες ενώσεις, όπως η methylmercaptan και το hydrogen sulfite μπορούν να ανιχνευτούν με οργανοληπτικές και αντικειμενικές μεθόδους , οι οποίες μπορούν να αναγνωρίσουν και να εντοπίσουν την πηγή.

          Ιστορία
             Η άσχημη αναπνοή συνυπάρχει με μας για χιλιετίες. Το πρόβλημα αναφέρεται εκτενώς στο Εβραικό Talmud και έχει περιγραφεί από Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς.  Το Ισλάμ, επίσης, τονίζει την δροσερή αναπνοή στο κείμενο για την καλή υγιεινή του στόματος. Αφθονούν οι αρχαίες παραδοσιακές θεραπείες και  οι οποίες χρησιμοποιούνται ακόμη. Το κεφάλαιο 37 του βιβλίου της Γένεσης  αναφέρει το ladanum ( μαστίχα), μια ρητίνη που προέρχεται από το δένδρο Pistacia lentiscus,  που χρησιμοποιείτο για δροσερή αναπνοή από τις χώρες τις Μεσογείου για χιλιετίες.
            Άλλες παραδοσιακές θεραπείες  περιλαμβάνουν τον  μαιντανό (Ιταλία), το γαρίφαλο (Ιράκ), τις φλούδες γουάβα (Ταυλάνδη), τα τσόφλια αυγού (Κίνα). Πάνω από 60 χρόνια γίνονται  πειραματικές έρευνες  για αυτό το θέμα. Από το 1960, ο διακεκριμένος ερευνητής Tonzetich και  οι συνεργάτες του απέδειξαν ότι η κακοσμία του στόματος συνδεόταν με τις πτητικές ενώσεις του θείου, κυρίως το hydrogen sulfide  και η methylmercaptan.
             Παθογένεση
            Στις περισσότερες περιπτώσεις, (ίσως και 85%), η άσχημη αναπνοή προέρχεται από το στόμα. Ο απλούστερος τρόπος για να διευκρινιστούν οι αιτίες αν προέρχονται  από το στόμα ή όχι, είναι να γίνει σύγκριση της οσμής που έρχεται από το στόμα του ατόμου, με αυτή που εξέρχεται από τη μύτη του. Σε ανθρώπους με σχολαστική υγιεινή στόματος, με καλή οδοντοστοιχία και υγιές περιοδόντιο, η άσχημη αναπνοή είναι πιθανό να οφείλεται στο πίσω μέρος της γλώσσας. Οι άνθρωποι, στους οποίους η γλώσσα του έχει βαθιές εγκοπές και αυλακώσεις, είναι πιο πιθανό να συγκεντρώνουν το λευκό επίχρισμα σε σχέση με ανθρώπους που η γλώσσα τους είναι πιο λεία . Ένα επίχρισμα 0.1 -0.2 mm σε πάχος μπορεί να εκκενώσει ένα χώρο από το οξυγόνο. Τα μικρόβια που προκαλούν άσχημη αναπνοή μπορούν να αναπτυχθούν σε τέτοιο “αναερόβιο” περιβάλλον.
            Μελέτες έχουν δείξει ότι υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ της ποσότητας του επιχρίσματος στη γλώσσα ενός ατόμου με τον συνολικό αριθμό των αναερόβιων μικροβίων που υπάρχουν στο επίχρισμα. Βελτίωση στη οσμή που αναδύεται από το στόμα συνήθως παρατηρείται, όταν μειώνεται ο αριθμός των αναερόβιων μικροβίων της γλώσσας του ατόμου.
            Οι τεχνητές οδοντοστοιχίες αποτελούν μια άλλη σημαντική αιτία για την άσχημη αναπνοή, ιδιαίτερα αν φοριούνται όλο το βράδυ. Συνήθως η οσμή είναι κάπως  γλυκερή, όμως δυσάρεστη και είναι εύκολα αναγνωρίσιμη, ιδιαίτερα, αν η οδοντοστοιχία τοποθετηθεί σε μια πλαστική σακούλα  και την μυρίσουμε μετά από αρκετά λεπτά.
            Το σάλιο παίζει μεγάλο ρόλο στην εξάλειψη της άσχημης αναπνοής.  Τα επίπεδα της άσχημης αναπνοής στη διάρκεια της ημέρας είναι αντιστρόφως ανάλογα με την ροή του σάλιου. Η ένταση της άσχημης αναπνοής αυξάνει, όταν η ροή του σάλιου είναι χαμηλή στη διάρκεια της νύκτας, μετά από νηστεία και λόγω ανεπαρκούς πρόσληψης νερού. Αντίθετα, η μάσηση μαστίχας αυξάνει τη ροή του σάλιου με ταυτόχρονο καθαρισμό της στοματικής κοιλότητας και μείωση της άσχημης αναπνοής. Παρόλο όμως αυτές τις κοινές  παρατηρήσεις, τα δεδομένα από 2 κλινικές μελέτες δεν υποστηρίζουν την σχέση μεταξύ του ρυθμού της ροής του σάλιου και των επιπέδων της άσχημης αναπνοής. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι η άσχημη αναπνοή υπάρχει κυρίως σε αλκαλικό μικροπεριβάλλον, ενώ το σάλιο στους αρρώστους με ξηροστομία είναι συχνά όξινο.
Το πιο συχνό μικρόβιο που βρέθηκε σε ανθρώπου με δροσερή αναπνοή ήταν ο Streptococcus salivarius. Το μικρόβιο αυτό βρέθηκε μόνο σε 1 στους 6 σε ανθρώπους με άσχημη αναπνοή και μάλιστα σε πολύ χαμηλά επίπεδα.
Ο ρόλος  των αμυγδαλών στη χρόνια άσχημη αναπνοή δεν είναι σαφής. Η ύπαρξη παροδικής οσμής είναι συχνή στη διάρκεια λοιμώξεων των αμυγδαλών σε ενήλικες και σε παιδιά. Παρόλο που μπορεί να φαίνονται φυσιολογικές κατά την επισκόπηση, η πίεση των αμυγδαλών με ένα γλωσσοπίεστρο  μπορεί να εκπέμψει  εξιδρώματα με άσχημη οσμή. Μεγάλες και βαθιές κρύπτες στις αμυγδαλές μπορεί να περιέχουν λίθους. Αυτές οι μαλακές πέτρες είναι συνήθως αρκετά χιλιοστόμετρα σε διάμετρο, με ακανόνιστη περιφέρεια, άσπρες ή κιτρινωπές και έχουν άσχημη οσμή, ιδιαίτερα αν πιεστούν.
Μι α μελέτη από τον Vali et al βρήκε ότι ψυχολογικοί παράγοντες, όπως το άγχος, η κατάθλιψη και το στρες, όπως και κάποιες προσωπικότητες μπορεί να θεωρηθούν σαν παράγοντες κινδύνου για την ύπαρξη άσχημης αναπνοής.

Οσμές  που δεν προέρχονται από το στόμα
Οι ρινικές κοιλότητες κυριαρχούν ανάμεσα στις αιτίες  άσχημης αναπνοής (κακοσμία)   εκτός από το στόμα. Στις περιπτώσεις αυτές, η ενδεικτική οσμή μπορεί να εντοπισθεί έντονα μάλλον από τη μύτη παρά από το στόμα. Η ρινική οσμή μπορεί να είναι ενδεικτική ρινικής λοίμωξης ή προβλήματος που επηρεάζει την αεροφόρο οδό και συνυπάρχει με πυκνές βλεννώδεις εκκρίσεις. Η τυπική ρινική άσχημη οσμή (ρινική κακοσμία) έχει ελαφρώς ένα χαρακτήρα τυριού και διαφέρει αισθητά από άλλους τύπους άσχημης αναπνοής. Οι άνθρωποι που υποφέρουν από έντονη οπισθορρινική έκκριση λόγω  χρόνιων  προβλημάτων των παραρρινικών κόλπων, έχουν μεγαλύτερη τάση για άσχημη αναπνοή.
            Πολλές συστηματικές παθήσεις, όπως  λοιμώξεις των βρόγχων και των πνευμόνων,  νεφρική ανεπάρκεια,  μεταβολικές δυσλειτουργίες και βιοχημικές ανωμαλίες μπορούν να προκαλέσουν άσχημη αναπνοή (κακοσμία), αλλά όλες αυτές οι αιτίες αποτελούν ένα πολύ μικρό ποσοστό αυτών που πάσχουν από το γενικό πρόβλημα της κακοσμίας του στόματος. Μια ενδιαφέρουσα σπάνια μεταβολική πάθηση που οδηγεί στην αντίληψη δυσάρεστης οσμής ψαριού ή και γεύσης είναι η τριμεθυλαμινουρία (πάθηση, στη οποία η πτητική ουσία με οσμή ψαριού, trimethylamine, συγκεντρώνεται και απεκκρίνεται στα ούρα, καθώς επίσης βρίσκεται και στον ιδρώτα και την αναπνοή των ασθενών αυτών). Η αναπνοή με οσμή ακετόνης ήταν/είναι διαγνωστική ένδειξη μη ελεγχόμενου διαβήτη, τώρα υπάρχουν μόνο λίγες περιπτώσεις.
            Σε αντίθεση με αυτό που πιστεύεται γενικώς, η άσχημη αναπνοή (κακοσμία)  από τον πεπτικό σωλήνα θεωρείται, ότι είναι πάρα πολύ σπάνια. Ο οισοφάγος φυσιολογικά είναι κλειστός, ενώ το τυχαίο ρέψιμο μπορεί να μεταφέρει κάποια οσμή από το στομάχι. Η πιθανότητα παλινδρόμησης γαστρικών αερίων που διαφεύγουν συνεχώς από το στόμα και τη μύτη είναι πολύ απομακρυσμένη.

Θεραπεύοντας την άσχημη αναπνοή (κακοσμία)
1.      Καλή στοματική υγεία
Ο καλλίτερος τρόπος αντιμετώπισης της άσχημης αναπνοής  (κακοσμία) είναι να εμποτισθούν οι άρρωστοι με τις πρακτικές της καλής στοματικής υγείας. Παρόλο που οι ασθενείς συχνά αντιδρούν στη χρήση οδοντικού νήματος, η συμμόρφωση βελτιώνεται μόλις γίνει η σύνδεση μεταξύ του οδοντικού νήματος και δροσερής αναπνοής. (πχ, απλώς ρωτώντας τους αρρώστους να μυρίσουν την οσμή μετά από κάθε πέρασμα του νήματος τους). Σε μια μελέτη, τα άτομα που χρησιμοποιούσαν οδοντικό νήμα, είχαν σημαντικά λιγότερη στοματική οσμή. Ένα χρόνο μετά την αρχική εξέταση για άσχημη αναπνοή (κακοσμία), το ποσοστό των ατόμων που χρησιμοποιούσαν οδοντικό νήμα αυξήθηκε από 31% σε 65%. Άλλες μέθοδοι καθαρισμού των μεσοδόντιων διαστημάτων (πχ,  οι ανατομικές πλαστικές οδοντογλυφίδες, βουρτσάκια μεσοδοντίου) είναι εξίσου  δραστικές στη μείωση της άσχημης αναπνοής.
2.      Μηχανική μείωση
Μηχανική μείωση της άσχημης αναπνοής (κακοσμία)   μπορεί να επιτευχθεί  ελαττώνοντας  τον  αριθμό των μικροβίων του στόματος  διακόπτοντας το βιοφίλμ της γλώσσας, μειώνοντας έτσι την παραγωγή πτητικών θειούχων ενώσεων ή πτητικών οργανικών ενώσεων. Οι πιο συχνές μέθοδοι είναι το βούρτσισμα της γλώσσας, απόξεση της γλώσσας και η μάσηση τσίχλας. Ο ήπιος αλλά δραστικός καθαρισμός τ ης γλώσσας πρέπει να αποτελεί καθημερινή πρακτική.
Τα τελευταία χρόνια παράγονται μια ποικιλία από βούρτσες και ξέστρα για τη γλώσσα. Η γλώσσα πρέπει να βουρτσίζεται με ένα ήπιο, αλλά λεπτομερή τρόπο, με κατεύθυνση από το πίσω μέρος προς τα εμπρός, έχοντας στο μυαλό  ότι το λιγότερο προσβάσιμο πίσω μέρος της γλώσσας μυρίζει πιο άσχημα. Ακόμη και ασθενείς με έντονο αντανακλαστικό εμετού μπορεί με κάποια πρακτική, να συνηθίσουν τον καθαρισμό του πίσω μέρος της γλώσσας. Επειδή η άσχημη αναπνοή (κακοσμία) είναι χειρότερη, όταν  το στόμα στεγνώνει (πχ, το βράδυ, σε νηστεία), οι άρρωστοι πρέπει να ενθαρρύνονται να διατηρούν καλή ενυδάτωση.
3.      Στοματικό διάλυμα
Πολλοί  άνθρωποι συνεχίζουν να έχουν άσχημη αναπνοή στοματικής προέλευσης, ακόμη και μετά την χρήση υγιεινών στοματικών πρακτικών. Στις  περιπτώσεις αυτές, πρέπει να γίνει η σύσταση  χρήσης ενός δραστικού στοματικού διαλύματος. Η καλλίτερη ώρα για τη χρήση του στοματικού διαλύματος είναι πιθανώς το βράδυ πριν την κατάκλιση, διότι το υπόλοιπο από την έκπλυση του στόματος θα παραμείνει στο στόμα για περισσότερο χρόνο, έχει μεγαλύτερη δράση και γιατί η βακτηριδιακή δραστηριότητα που προκαλεί δυσοσμία είναι μεγαλύτερη στη διάρκεια της νύκτας, όταν η ροή του σάλιου πρακτικά είναι μηδενική, ενώ η μικροβιακή δραστηριότητα είναι η μεγαλύτερη.
4.      Άλλοι μέθοδοι είναι : 
·         Χρήση ενεργών χημικών παραγόντων, όπως αντιμικροβιακών ενώσεων μέσω έκπλυσης του στόματος, οδοντόκρεμας ή δισκίων (lonzenes) που λιώνουν στο στόμα σιγά – σιγά.
·         Αλλαγές στη δίαιτα (μειώνοντας το υπόστρωμα για την παραγωγή πτητικών ουσιών), ειδικά σε μια δίαιτα με πολλή πρωτείνη.
·         Η πρόληψη της ξηρότητας του στοματικού βλεννογόνου, με ενυδάτωση και ερεθισμό της ροής του σάλιου (η ύπαρξη λυσοζυμών στο σάλιο εμποδίζει την ανάπτυξη των μικροβίων).
Halitosis
·         Author: Santosh Patil, MDS; Chief Editor: Arlen D Meyers, MD,
Medscape

Δευτέρα 22 Ιουλίου 2019



Γιατί η μυωπία έχει σημασία: Πέντε πράγματα που πρέπει ν γνωρίζουμε
Brianne N. Hobbs, OD
July 11, 2019


Τα τελευταία 25 χρόνια, η συχνότητα της μυωπίας έχει διπλασιασθεί. Πάνω από το 40% των παιδιών ηλικίας  5-19 χρόνων πάσχουν από μυωπία. Η σαφής αιτία για την αύξηση αυτή δεν έχει ακόμη αποσαφηνιστεί. Μεγάλο ρόλο φαίνεται ότι έχουν η ευρεία χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών, η αύξηση του χρόνου που διατίθεται για διάβασμα και η έλλειψη χρόνου που διατίθεται για δραστηριότητες στο περιβάλλον.
Δύο πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε για την μυωπία
1.     Η μυωπία είναι μια σιωπηλή επιδημία

Έως το 2050 υπολογίζεται ότι ο μισός πληθυσμός της γης θα πάσχει από μυωπία. Στην αστική ανατολική Ασία, το 80%-90%  των μαθητών που τελειώνουν το σχολείο έχουν μυωπία, μια δραματική αύξηση από το 10%-20% πριν από 50 χρόνια. Όμως αυτή η επιδημία δεν περιορίζεται μόνο στην ανατολική Ασία.
                Η ανάπτυξη της μυωπίας, η οποία εξελίσσεται αργά σε περίοδο ετών χωρίς εξωτερικά ορατά σημεία,  είναι πολύ περισσότερο από δραματική, όμως η επίπτωση της είναι σημαντική. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει υπολογίσει ότι το 42% της βλάβης της όρασης οφείλεται σε μη διόρθωση των διαθλαστικών ανωμαλιών, με την μυωπία να είναι στην πρώτη θέση. Επιπλέον, η μυωπία έχει οικονομικές, ψυχολογικές και επαγγελματικές επιπτώσεις.

2.     Η μυωπία δεν είναι μια  ακίνδυνη κατάσταση

Παρόλη την ύπαρξη δραστικών μεθόδων θεραπείας που χρησιμοποιούνται ευρέως (πχ, γυαλιά, φακοί επαφής), η πρόληψη της έχει μεγαλύτερα οφέλη, διότι η θεραπεία και αυτή η ίδια η πάθηση ενέχουν κινδύνους.
Οι φακοί επαφής γενικώς θεωρούνται χαμηλού κινδύνου, όμως  μπορεί να υπάρξουν σημαντικές επιπλοκές, από μια ήπια ενόχληση έως  την πρόκληση ελκών στο κερατοειδή με κίνδυνο για την όραση. Στο ένα τρίτο των ατόμων που φορούν φακούς  επαφής  προκαλούνται επιπλοκές που χρειάζονται  ιατρική εξέταση.
Η μυωπία είναι δύσκολο να αναγνωρισθεί στα παιδιά ηλικίας μικρότερης των 3 χρόνων, γιατί πολλά από τα συμπτώματα (πχ, να κρατάει τα αντικείμενα πολύ κοντά,  να κάθεται πολύ κοντά στη τηλεόραση), μπορεί να θεωρηθούν φυσιολογική συμπεριφορά για την ηλικία του.
Τα παιδιά που εκδηλώνουν μυωπία σε μικρή ηλικία είναι πολύ πιθανό να προχωρήσουν σε παθολογική μυωπία, μια βαριά μορφή μυωπίας, με μεγάλους βαθμούς  διαθλαστικής ανωμαλίας, γενικά πάνω από 5 -6 διοπτρίες.  Η παθολογική μυωπία αποτελεί μια σημαντική απειλή για την όραση, γιατί συνδέεται με ατροφία του αμφιβληστροειδούς και  νεοαγγείωση του χοριοειδούς. Η ωχρά κηλίδα μπορεί να επηρεασθεί από αυτή την εκφύλιση, έχοντας σαν αποτέλεσμα την μη αναστρέψιμη απώλεια της όρασης. Η παθολογική μυωπία μπορεί  επίσης να συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο για γλαύκωμα και αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς.  Όσο περισσότερα παιδιά αναπτύσσουν μυωπία, τόσο ο κίνδυνος αυτών των επιπλοκών  θα αυξάνεται.

Τρία πράγματα που πρέπει να γίνουν

1.     Ενθαρρύνετε τα παιδιά να περνούν χρόνο έξω
Ο χρόνος που διατίθεται για δραστηριότητες  έξω από το σπίτι, προστατεύει από την ανάπτυξη της μυωπίας. Το τι κάνει το παιδί έξω έχει μικρότερη σημασία από το ότι απλώς βρίσκεται έξω.
Είναι πιθανό ότι, ο χρόνος στο περιβάλλον προστατεύει απλώς και μόνο γιατί διατίθεται λιγότερος χρόνος για ασχολίες σε κοντινή απόσταση, όπως το διάβασμα σε  μια συσκευή. Παρόλα αυτά, ερευνητές έχουν δείξει ότι το όφελος του χρόνου στο περιβάλλον παραμένει ανεξάρτητα από τον χρόνο που διατίθεται για διάβασμα.
Η παραμονή στο περιβάλλον φαίνεται ότι έχει ευεργετική δράση στη πρόληψη της ανάπτυξης της μυωπίας παρά στην επιβράδυνση της  εξέλιξης της. Η διάγνωση της μυωπία γίνεται συνήθως στις ηλικίες  8 με 12 χρόνων, έτσι η πιο σημαντική περίοδος είναι αυτή των παιδιών ηλικίας μικρότερης των 8 χρόνων. Αλλά για μυριάδες λόγους , η ενθάρρυνση για παιχνίδι έξω από το σπίτι ποτέ δεν είναι αργά.
Ο χρόνος που χρειάζεται για επιτευχθεί  αυτή η θετική δράση, δεν έχει ακόμη αποσαφηνισθεί.  Σε μια μεγάλη μελέτη  βρέθηκε ότι 14 ώρες  την εβδομάδα μείωσαν τη συχνότητα κατά δύο τρίτα – από 60% σε 20% στα παιδιά που είχαν γενετικό κίνδυνο για μυωπία. Σε μια άλλη μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν τη συχνότητα νέων περιπτώσεων μυωπίας σε παιδιά σε ένα σχολείο, στο οποίο ο χρόνος  στο περιβάλλον αυξήθηκε κατά 80 λεπτά την ημέρα, σε σχέση με άλλο σχολείο, όπου τα παιδιά παρέμειναν στη περίοδο του διαλείμματος  μέσα στις τάξεις. Ο νέες περιπτώσεις μυωπίας μειώθηκαν στα παιδιά που βρίσκονταν στα διαλείμματα έξω στην αυλή του σχολείου, κατά περίπου 50% σε περίοδο ενός χρόνου.
                 Η φυσιολογική διαδικασία με την οποία το φως του ήλιου επηρεάζει την ανάπτυξη της μυωπίας δεν είναι σαφής. Μια υπόθεση είναι ότι το φως του ήλιου προκαλεί την απελευθέρωση της  ντοπαμίνης στον αμφιβληστροειδή, η οποία ομαλοποιεί τον αυξημένο ρυθμό ανάπτυξης του μυωπικού ματιού. Η υπόθεση αυτή υποστηρίζεται και από τις εποχικές διαφορές στους ρυθμούς εξέλιξης της μυωπίας, οι οποίοι είναι πιο χαμηλοί στη διάρκεια του καλοκαιριού.

2.     Συστήστε τον περιορισμό στη χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών, ειδικά στα μικρά παιδιά
Η χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών και οι δυνητικές επιδράσεις στην ανάπτυξη της μυωπίας αποτελεί ένα πεδίο με μεγάλο ενδιαφέρον. Η εισαγωγή των ηλεκτρονικών συσκευών στη ζωή των παιδιών σε ιδιαίτερα μικρές ηλικίες μπορεί να έχει μερικές επιδράσεις στην ανάπτυξη του οπτικού συστήματος, όμως αυτές οι πιθανές συνέπειες δεν είναι ακόμη εντελώς γνωστές.
Σε μια μελέτη βρέθηκε ότι η πλειοψηφία των παιδιών ηλικίας 2 χρόνων χρησιμοποιούσε κινητές συσκευές καθημερινά και ότι το 92.2% των παιδιών ηλικίας 1 χρόνου είχε χρησιμοποιήσει κινητή συσκευή, έτσι η έκθεση στις ηλεκτρονικές συσκευές είναι ευρέως διαδεδομένη ακόμη και αν η επίδραση της  μένει να καθορισθεί.
Η μυωπία θεωρείται ότι προκαλείται από συνδυασμό γενετικών και περιβαλλοντικών επιδράσεων.  Παρόλο που το ποσό της απασχόλησης σε κοντινή απόσταση, ενός  περιβαλλοντικού παράγοντα που μπορεί να τροποποιηθεί, έχει εμπλακεί στην ανάπτυξη της μυωπίας, οι αποδείξεις δεν είναι σαφείς. Η χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών μπορεί να αντιπροσωπεύει μια ειδική απασχόληση σε κοντινή απόσταση, έτσι τελικά μπορεί να βρεθεί ότι αποτελεί ένα παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη μυωπίας, όμως  είναι ακόμη πολύ ενωρίς για να το πει κανείς.
3.     Βεβαιωθείτε ότι η μυωπία διορθώνεται πλήρως
Η μη σωστή διόρθωση της μυωπίας, μερικοί πίστευαν ότι ήταν ευεργετική, μπορεί στην πραγματικότητα να επιταχύνει την εξέλιξη της μυωπίας. Αρκετοί οπτικοί και φαρμακευτικοί παράγοντες δρουν επιβραδύνοντας την εξέλιξη της μυωπίας παρά εξουδετερώνοντας τις επιδράσεις της.
                Η χαμηλή δόση ατροπίνης έχει δείξει ότι μειώνει δραματικά την εξέλιξη της μυωπίας, όμως δεν έχει καθορισθεί η διάρκεια  της θεραπείας με την οποία θα υπάρχουν τα καλλίτερα αποτελέσματα. Από την άλλη υπάρχουν προβληματισμοί σχετικά με τις πιθανές μακροχρόνιες παρενέργειες της ατροπίνης. Η ατροπίνη προκαλεί μυδρίαση και θόλωση της κοντινής όρασης και παρόλο που αυτές οι δράσεις ελαχιστοποιούνται σε μικρές δόσεις, μπορεί ακόμη να είναι προβληματικές.
                Η ορθοκερατολογία, μια οπτική μέθοδος επιβράδυνσης της εξέλιξης της μυωπίας, χρησιμοποιεί φακούς επαφής που επιτρέπουν τη δίοδο αερίου και φοριούνται όλη την νύκτα, έτσι επιπεδώνεται ο κερατοειδής, έχοντας ως αποτέλεσμα την ελάττωση της συνολικής ισχύος του ματιού. Άλλη επιλογή είναι οι διπλοεστιακοί φακοί.
                Μια αναδυόμενη φαρμακευτική αντιμετώπιση της μυωπίας είναι η 7- μεθυλξανθίνη, η οποία μελετάται στη Δανία. Η 7-methylxanthine επιδρά στη απελευθέρωση νευροδιαβιβαστών, περιλαμβάνοντας την ντοπαμίνη. Μια αρχική αναφορά δείχνει ότι ελαττώνει σημαντικά την εξέλιξη της μυωπίας και την υπερβολική επιμήκυνση του ματιού. Απαιτούνται και άλλες μελέτες για να καθορισθεί η ασφάλεια της.

                Σε μια πρόσφατη εμπεριστατωμένη αναφορά  το Interventions Myopia Institute συμπεραίνει ότι παρόλο που μελετώνται θεραπείες πολλά υποσχόμενες, σήμερα δεν υπάρχει μόνο μια θεραπεία που να έχει βρεθεί ότι είναι δραστική στην πρόληψη ή την επιβράδυνση της εξέλιξης της μυωπίας σε όλα τα παιδιά. Όμως στο μεταξύ οι τρεις αυτές συστάσεις, που βασίζονται σε αποδείξεις, μπορούν να έχουν σημαντικά οφέλη