Άσχημη αναπνοή (κακοσμία στόματος)

• Author: Santosh Patil, MDS; Chief Editor: Arlen D Meyers, MD, MBA 

   Η άσχημη αναπνοή (κακοσμία) μπορεί να είναι ένα σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα, στο οποίο οι καθορισμένες οδοντιατρικές θεραπείες και τα στοματικά διαλύματα, που συχνά συστήνονται, προσφέρουν μόνο προσωρινή ανακούφιση. Η κακοσμία του στόματος είναι κυρίως αποτέλεσμα του μεταβολισμού των μικροβίων. Στο στόμα βρίσκονται εκατοντάδες είδη μικροβίων με ποικίλες θρεπτικές προτιμήσεις, Οι μικροοργανισμοί αυτοί αφομοιώνουν πρωτείνες, με αποτέλεσμα να εκλύονται αρκετές δύσοσμες ουσίες, που προκαλούν την άσχημη αναπνοή. Η κακοσμία του στόματος από υπερανάπτυξη πρωτεολυτικών αναερόβιων gram-negative μικροβίων στις σχισμές της επιφάνειας της γλώσσας μπορεί να διαγνωσθεί και να θεραπευτεί με επιτυχία.

Επιδημιολογία

 Επιδημιολογίες μελέτες δείχνουν, ότι η συχνότητα της άσχημης αναπνοής είναι περίπου 2,4% του ενήλικου πληθυσμού. Σύμφωνα με το ινστιτούτο National of Dental Research , περίπου 65 εκατομμύρια Αμερικανών υποφέρουν από άσχημη αναπνοή σε κάποια φάση της ζωής τους.

        Αιτιολογία

            Στο στόμα βρίσκονται εκατοντάδες είδη μικροβίων με ποικίλες θρεπτικές προτιμήσεις, Οι μικροοργανισμοί αυτοί συνήθως προτιμούν πρωτείνες και καθώς αφομοιώνουν πρωτείνες, εκλύονται αρκετές δύσοσμες ουσίες. Οι πτητικές θειούχες ουσίες που παράγονται από τα μικρόβια που ανευρίσκονται στη επιφάνεια της γλώσσας, αποτελούν την κύρια αιτία της κακοσμίας του στόματος. Οι πιο συχνές θειούχες ενώσεις, όπως η methylmercaptan και το hydrogen sulfite μπορούν να ανιχνευτούν με οργανοληπτικές και αντικειμενικές μεθόδους , οι οποίες μπορούν να αναγνωρίσουν και να εντοπίσουν την πηγή.

          Ιστορία

             Η άσχημη αναπνοή συνυπάρχει με μας για χιλιετίες. Το πρόβλημα αναφέρεται εκτενώς στο Εβραικό Talmud και έχει περιγραφεί από Έλληνες και Ρωμαίους συγγραφείς.  Το Ισλάμ, επίσης, τονίζει την δροσερή αναπνοή στο κείμενο για την καλή υγιεινή του στόματος. Αφθονούν οι αρχαίες παραδοσιακές θεραπείες και  οι οποίες χρησιμοποιούνται ακόμη. Το κεφάλαιο 37 του βιβλίου της Γένεσης  αναφέρει το ladanum ( μαστίχα), μια ρητίνη που προέρχεται από το δένδρο Pistacia lentiscus,  που χρησιμοποιείτο για δροσερή αναπνοή από τις χώρες τις Μεσογείου για χιλιετίες.

            Άλλες παραδοσιακές θεραπείες  περιλαμβάνουν τον  μαιντανό (Ιταλία), το γαρίφαλο (Ιράκ), τις φλούδες γουάβα (Ταυλάνδη), τα τσόφλια αυγού (Κίνα). Πάνω από 60 χρόνια γίνονται  πειραματικές έρευνες  για αυτό το θέμα. Από το 1960, ο διακεκριμένος ερευνητής Tonzetich και  οι συνεργάτες του απέδειξαν ότι η κακοσμία του στόματος συνδεόταν με τις πτητικές ενώσεις του θείου, κυρίως το hydrogen sulfide  και η methylmercaptan.

             Παθογένεση

            Στις περισσότερες περιπτώσεις, (ίσως και 85%), η άσχημη αναπνοή προέρχεται από το στόμα. Ο απλούστερος τρόπος για να διευκρινιστούν οι αιτίες αν προέρχονται  από το στόμα ή όχι, είναι να γίνει σύγκριση της οσμής που έρχεται από το στόμα του ατόμου, με αυτή που εξέρχεται από τη μύτη του. Σε ανθρώπους με σχολαστική υγιεινή στόματος, με καλή οδοντοστοιχία και υγιές περιοδόντιο, η άσχημη αναπνοή είναι πιθανό να οφείλεται στο πίσω μέρος της γλώσσας. Οι άνθρωποι, στους οποίους η γλώσσα του έχει βαθιές εγκοπές και αυλακώσεις, είναι πιο πιθανό να συγκεντρώνουν το λευκό επίχρισμα σε σχέση με ανθρώπους που η γλώσσα τους είναι πιο λεία . Ένα επίχρισμα 0.1 -0.2 mm σε πάχος μπορεί να εκκενώσει ένα χώρο από το οξυγόνο. Τα μικρόβια που προκαλούν άσχημη αναπνοή μπορούν να αναπτυχθούν σε τέτοιο “αναερόβιο” περιβάλλον.

            Μελέτες έχουν δείξει ότι υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ της ποσότητας του επιχρίσματος στη γλώσσα ενός ατόμου με τον συνολικό αριθμό των αναερόβιων μικροβίων που υπάρχουν στο επίχρισμα. Βελτίωση στη οσμή που αναδύεται από το στόμα συνήθως παρατηρείται, όταν μειώνεται ο αριθμός των αναερόβιων μικροβίων της γλώσσας του ατόμου.

            Οι τεχνητές οδοντοστοιχίες αποτελούν μια άλλη σημαντική αιτία για την άσχημη αναπνοή, ιδιαίτερα αν φοριούνται όλο το βράδυ. Συνήθως η οσμή είναι κάπως  γλυκερή, όμως δυσάρεστη και είναι εύκολα αναγνωρίσιμη, ιδιαίτερα, αν η οδοντοστοιχία τοποθετηθεί σε μια πλαστική σακούλα  και την μυρίσουμε μετά από αρκετά λεπτά.

            Το σάλιο παίζει μεγάλο ρόλο στην εξάλειψη της άσχημης αναπνοής.  Τα επίπεδα της άσχημης αναπνοής στη διάρκεια της ημέρας είναι αντιστρόφως ανάλογα με την ροή του σάλιου. Η ένταση της άσχημης αναπνοής αυξάνει, όταν η ροή του σάλιου είναι χαμηλή στη διάρκεια της νύκτας, μετά από νηστεία και λόγω ανεπαρκούς πρόσληψης νερού. Αντίθετα, η μάσηση μαστίχας αυξάνει τη ροή του σάλιου με ταυτόχρονο καθαρισμό της στοματικής κοιλότητας και μείωση της άσχημης αναπνοής. Παρόλο όμως αυτές τις κοινές  παρατηρήσεις, τα δεδομένα από 2 κλινικές μελέτες δεν υποστηρίζουν την σχέση μεταξύ του ρυθμού της ροής του σάλιου και των επιπέδων της άσχημης αναπνοής. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι η άσχημη αναπνοή υπάρχει κυρίως σε αλκαλικό μικροπεριβάλλον, ενώ το σάλιο στους αρρώστους με ξηροστομία είναι συχνά όξινο.

Το πιο συχνό μικρόβιο που βρέθηκε σε ανθρώπου με δροσερή αναπνοή ήταν ο Streptococcus salivarius. Το μικρόβιο αυτό βρέθηκε μόνο σε 1 στους 6 σε ανθρώπους με άσχημη αναπνοή και μάλιστα σε πολύ χαμηλά επίπεδα.

Ο ρόλος  των αμυγδαλών στη χρόνια άσχημη αναπνοή δεν είναι σαφής. Η ύπαρξη παροδικής οσμής είναι συχνή στη διάρκεια λοιμώξεων των αμυγδαλών σε ενήλικες και σε παιδιά. Παρόλο που μπορεί να φαίνονται φυσιολογικές κατά την επισκόπηση, η πίεση των αμυγδαλών με ένα γλωσσοπίεστρο  μπορεί να εκπέμψει  εξιδρώματα με άσχημη οσμή. Μεγάλες και βαθιές κρύπτες στις αμυγδαλές μπορεί να περιέχουν λίθους. Αυτές οι μαλακές πέτρες είναι συνήθως αρκετά χιλιοστόμετρα σε διάμετρο, με ακανόνιστη περιφέρεια, άσπρες ή κιτρινωπές και έχουν άσχημη οσμή, ιδιαίτερα αν πιεστούν.

Μι α μελέτη από τον Vali et al βρήκε ότι ψυχολογικοί παράγοντες, όπως το άγχος, η κατάθλιψη και το στρες, όπως και κάποιες προσωπικότητες μπορεί να θεωρηθούν σαν παράγοντες κινδύνου για την ύπαρξη άσχημης αναπνοής.

Οσμές  που δεν προέρχονται από το στόμα

Οι ρινικές κοιλότητες κυριαρχούν ανάμεσα στις αιτίες  άσχημης αναπνοής (κακοσμία)   εκτός από το στόμα. Στις περιπτώσεις αυτές, η ενδεικτική οσμή μπορεί να εντοπισθεί έντονα μάλλον από τη μύτη παρά από το στόμα. Η ρινική οσμή μπορεί να είναι ενδεικτική ρινικής λοίμωξης ή προβλήματος που επηρεάζει την αεροφόρο οδό και συνυπάρχει με πυκνές βλεννώδεις εκκρίσεις. Η τυπική ρινική άσχημη οσμή (ρινική κακοσμία) έχει ελαφρώς ένα χαρακτήρα τυριού και διαφέρει αισθητά από άλλους τύπους άσχημης αναπνοής. Οι άνθρωποι που υποφέρουν από έντονη οπισθορρινική έκκριση λόγω  χρόνιων  προβλημάτων των παραρρινικών κόλπων, έχουν μεγαλύτερη τάση για άσχημη αναπνοή.

            Πολλές συστηματικές παθήσεις, όπως  λοιμώξεις των βρόγχων και των πνευμόνων,  νεφρική ανεπάρκεια,  μεταβολικές δυσλειτουργίες και βιοχημικές ανωμαλίες μπορούν να προκαλέσουν άσχημη αναπνοή (κακοσμία), αλλά όλες αυτές οι αιτίες αποτελούν ένα πολύ μικρό ποσοστό αυτών που πάσχουν από το γενικό πρόβλημα της κακοσμίας του στόματος. Μια ενδιαφέρουσα σπάνια μεταβολική πάθηση που οδηγεί στην αντίληψη δυσάρεστης οσμής ψαριού ή και γεύσης είναι η τριμεθυλαμινουρία (πάθηση, στη οποία η πτητική ουσία με οσμή ψαριού, trimethylamine, συγκεντρώνεται και απεκκρίνεται στα ούρα, καθώς επίσης βρίσκεται και στον ιδρώτα και την αναπνοή των ασθενών αυτών). Η αναπνοή με οσμή ακετόνης ήταν/είναι διαγνωστική ένδειξη μη ελεγχόμενου διαβήτη, τώρα υπάρχουν μόνο λίγες περιπτώσεις.

            Σε αντίθεση με αυτό που πιστεύεται γενικώς, η άσχημη αναπνοή (κακοσμία)  από τον πεπτικό σωλήνα θεωρείται, ότι είναι πάρα πολύ σπάνια. Ο οισοφάγος φυσιολογικά είναι κλειστός, ενώ το τυχαίο ρέψιμο μπορεί να μεταφέρει κάποια οσμή από το στομάχι. Η πιθανότητα παλινδρόμησης γαστρικών αερίων που διαφεύγουν συνεχώς από το στόμα και τη μύτη είναι πολύ απομακρυσμένη.

Θεραπεύοντας την άσχημη αναπνοή (κακοσμία)

1.      Καλή στοματική υγεία

Ο καλλίτερος τρόπος αντιμετώπισης της άσχημης αναπνοής  (κακοσμία) είναι να εμποτισθούν οι άρρωστοι με τις πρακτικές της καλής στοματικής υγείας. Παρόλο που οι ασθενείς συχνά αντιδρούν στη χρήση οδοντικού νήματος, η συμμόρφωση βελτιώνεται μόλις γίνει η σύνδεση μεταξύ του οδοντικού νήματος και δροσερής αναπνοής. (πχ, απλώς ρωτώντας τους αρρώστους να μυρίσουν την οσμή μετά από κάθε πέρασμα του νήματος τους). Σε μια μελέτη, τα άτομα που χρησιμοποιούσαν οδοντικό νήμα, είχαν σημαντικά λιγότερη στοματική οσμή. Ένα χρόνο μετά την αρχική εξέταση για άσχημη αναπνοή (κακοσμία), το ποσοστό των ατόμων που χρησιμοποιούσαν οδοντικό νήμα αυξήθηκε από 31% σε 65%. Άλλες μέθοδοι καθαρισμού των μεσοδόντιων διαστημάτων (πχ,  οι ανατομικές πλαστικές οδοντογλυφίδες, βουρτσάκια μεσοδοντίου) είναι εξίσου  δραστικές στη μείωση της άσχημης αναπνοής.

2.      Μηχανική μείωση

Μηχανική μείωση της άσχημης αναπνοής (κακοσμία)   μπορεί να επιτευχθεί  ελαττώνοντας  τον  αριθμό των μικροβίων του στόματος  διακόπτοντας το βιοφίλμ της γλώσσας, μειώνοντας έτσι την παραγωγή πτητικών θειούχων ενώσεων ή πτητικών οργανικών ενώσεων. Οι πιο συχνές μέθοδοι είναι το βούρτσισμα της γλώσσας, απόξεση της γλώσσας και η μάσηση τσίχλας. Ο ήπιος αλλά δραστικός καθαρισμός τ ης γλώσσας πρέπει να αποτελεί καθημερινή πρακτική.

Τα τελευταία χρόνια παράγονται μια ποικιλία από βούρτσες και ξέστρα για τη γλώσσα. Η γλώσσα πρέπει να βουρτσίζεται με ένα ήπιο, αλλά λεπτομερή τρόπο, με κατεύθυνση από το πίσω μέρος προς τα εμπρός, έχοντας στο μυαλό  ότι το λιγότερο προσβάσιμο πίσω μέρος της γλώσσας μυρίζει πιο άσχημα. Ακόμη και ασθενείς με έντονο αντανακλαστικό εμετού μπορεί με κάποια πρακτική, να συνηθίσουν τον καθαρισμό του πίσω μέρος της γλώσσας. Επειδή η άσχημη αναπνοή (κακοσμία) είναι χειρότερη, όταν  το στόμα στεγνώνει (πχ, το βράδυ, σε νηστεία), οι άρρωστοι πρέπει να ενθαρρύνονται να διατηρούν καλή ενυδάτωση.

3.      Στοματικό διάλυμα

Πολλοί  άνθρωποι συνεχίζουν να έχουν άσχημη αναπνοή στοματικής προέλευσης, ακόμη και μετά την χρήση υγιεινών στοματικών πρακτικών. Στις  περιπτώσεις αυτές, πρέπει να γίνει η σύσταση  χρήσης ενός δραστικού στοματικού διαλύματος. Η καλλίτερη ώρα για τη χρήση του στοματικού διαλύματος είναι πιθανώς το βράδυ πριν την κατάκλιση, διότι το υπόλοιπο από την έκπλυση του στόματος θα παραμείνει στο στόμα για περισσότερο χρόνο, έχει μεγαλύτερη δράση και γιατί η βακτηριδιακή δραστηριότητα που προκαλεί δυσοσμία είναι μεγαλύτερη στη διάρκεια της νύκτας, όταν η ροή του σάλιου πρακτικά είναι μηδενική, ενώ η μικροβιακή δραστηριότητα είναι η μεγαλύτερη.

4.      Άλλοι μέθοδοι είναι : 

·         Χρήση ενεργών χημικών παραγόντων, όπως αντιμικροβιακών ενώσεων μέσω έκπλυσης του στόματος, οδοντόκρεμας ή δισκίων (lonzenes) που λιώνουν στο στόμα σιγά – σιγά.

·         Αλλαγές στη δίαιτα (μειώνοντας το υπόστρωμα για την παραγωγή πτητικών ουσιών), ειδικά σε μια δίαιτα με πολλή πρωτείνη.

·         Η πρόληψη της ξηρότητας του στοματικού βλεννογόνου, με ενυδάτωση και ερεθισμό της ροής του σάλιου (η ύπαρξη λυσοζυμών στο σάλιο εμποδίζει την ανάπτυξη των μικροβίων).

Halitosis

·         Author: Santosh Patil, MDS; Chief Editor: Arlen D Meyers, MD,

Medscape

Perspective > Medscape Ophthalmology

Γιατί η μυωπία έχει σημασία: Πέντε πράγματα που πρέπει ν γνωρίζουμε

Brianne N. Hobbs, OD

Disclosures

July 11, 2019

Τα τελευταία 25 χρόνια, η συχνότητα της μυωπίας έχει διπλασιασθεί. Πάνω από το 40% των παιδιών ηλικίας  5-19 χρόνων πάσχουν από μυωπία. Η σαφής αιτία για την αύξηση αυτή δεν έχει ακόμη αποσαφηνιστεί. Μεγάλο ρόλο φαίνεται ότι έχουν η ευρεία χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών, η αύξηση του χρόνου που διατίθεται για διάβασμα και η έλλειψη χρόνου που διατίθεται για δραστηριότητες στο περιβάλλον.

Δύο πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε για την μυωπία

1.     Η μυωπία είναι μια σιωπηλή επιδημία

Έως το 2050 υπολογίζεται ότι ο μισός πληθυσμός της γης θα πάσχει από μυωπία. Στην αστική ανατολική Ασία, το 80%-90%  των μαθητών που τελειώνουν το σχολείο έχουν μυωπία, μια δραματική αύξηση από το 10%-20% πριν από 50 χρόνια. Όμως αυτή η επιδημία δεν περιορίζεται μόνο στην ανατολική Ασία.

                Η ανάπτυξη της μυωπίας, η οποία εξελίσσεται αργά σε περίοδο ετών χωρίς εξωτερικά ορατά σημεία,  είναι πολύ περισσότερο από δραματική, όμως η επίπτωση της είναι σημαντική. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει υπολογίσει ότι το 42% της βλάβης της όρασης οφείλεται σε μη διόρθωση των διαθλαστικών ανωμαλιών, με την μυωπία να είναι στην πρώτη θέση. Επιπλέον, η μυωπία έχει οικονομικές, ψυχολογικές και επαγγελματικές επιπτώσεις.

2.     Η μυωπία δεν είναι μια  ακίνδυνη κατάσταση

Παρόλη την ύπαρξη δραστικών μεθόδων θεραπείας που χρησιμοποιούνται ευρέως (πχ, γυαλιά, φακοί επαφής), η πρόληψη της έχει μεγαλύτερα οφέλη, διότι η θεραπεία και αυτή η ίδια η πάθηση ενέχουν κινδύνους.

Οι φακοί επαφής γενικώς θεωρούνται χαμηλού κινδύνου, όμως  μπορεί να υπάρξουν σημαντικές επιπλοκές, από μια ήπια ενόχληση έως  την πρόκληση ελκών στο κερατοειδή με κίνδυνο για την όραση. Στο ένα τρίτο των ατόμων που φορούν φακούς  επαφής  προκαλούνται επιπλοκές που χρειάζονται  ιατρική εξέταση.

Η μυωπία είναι δύσκολο να αναγνωρισθεί στα παιδιά ηλικίας μικρότερης των 3 χρόνων, γιατί πολλά από τα συμπτώματα (πχ, να κρατάει τα αντικείμενα πολύ κοντά,  να κάθεται πολύ κοντά στη τηλεόραση), μπορεί να θεωρηθούν φυσιολογική συμπεριφορά για την ηλικία του.

Τα παιδιά που εκδηλώνουν μυωπία σε μικρή ηλικία είναι πολύ πιθανό να προχωρήσουν σε παθολογική μυωπία, μια βαριά μορφή μυωπίας, με μεγάλους βαθμούς  διαθλαστικής ανωμαλίας, γενικά πάνω από 5 -6 διοπτρίες.  Η παθολογική μυωπία αποτελεί μια σημαντική απειλή για την όραση, γιατί συνδέεται με ατροφία του αμφιβληστροειδούς και  νεοαγγείωση του χοριοειδούς. Η ωχρά κηλίδα μπορεί να επηρεασθεί από αυτή την εκφύλιση, έχοντας σαν αποτέλεσμα την μη αναστρέψιμη απώλεια της όρασης. Η παθολογική μυωπία μπορεί  επίσης να συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο για γλαύκωμα και αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς.  Όσο περισσότερα παιδιά αναπτύσσουν μυωπία, τόσο ο κίνδυνος αυτών των επιπλοκών  θα αυξάνεται.

Τρία πράγματα που πρέπει να γίνουν

1.     Ενθαρρύνετε τα παιδιά να περνούν χρόνο έξω

Ο χρόνος που διατίθεται για δραστηριότητες  έξω από το σπίτι, προστατεύει από την ανάπτυξη της μυωπίας. Το τι κάνει το παιδί έξω έχει μικρότερη σημασία από το ότι απλώς βρίσκεται έξω.

Είναι πιθανό ότι, ο χρόνος στο περιβάλλον προστατεύει απλώς και μόνο γιατί διατίθεται λιγότερος χρόνος για ασχολίες σε κοντινή απόσταση, όπως το διάβασμα σε  μια συσκευή. Παρόλα αυτά, ερευνητές έχουν δείξει ότι το όφελος του χρόνου στο περιβάλλον παραμένει ανεξάρτητα από τον χρόνο που διατίθεται για διάβασμα.

Η παραμονή στο περιβάλλον φαίνεται ότι έχει ευεργετική δράση στη πρόληψη της ανάπτυξης της μυωπίας παρά στην επιβράδυνση της  εξέλιξης της. Η διάγνωση της μυωπία γίνεται συνήθως στις ηλικίες  8 με 12 χρόνων, έτσι η πιο σημαντική περίοδος είναι αυτή των παιδιών ηλικίας μικρότερης των 8 χρόνων. Αλλά για μυριάδες λόγους , η ενθάρρυνση για παιχνίδι έξω από το σπίτι ποτέ δεν είναι αργά.

Ο χρόνος που χρειάζεται για επιτευχθεί  αυτή η θετική δράση, δεν έχει ακόμη αποσαφηνισθεί.  Σε μια μεγάλη μελέτη  βρέθηκε ότι 14 ώρες  την εβδομάδα μείωσαν τη συχνότητα κατά δύο τρίτα – από 60% σε 20% στα παιδιά που είχαν γενετικό κίνδυνο για μυωπία. Σε μια άλλη μελέτη, οι ερευνητές εξέτασαν τη συχνότητα νέων περιπτώσεων μυωπίας σε παιδιά σε ένα σχολείο, στο οποίο ο χρόνος  στο περιβάλλον αυξήθηκε κατά 80 λεπτά την ημέρα, σε σχέση με άλλο σχολείο, όπου τα παιδιά παρέμειναν στη περίοδο του διαλείμματος  μέσα στις τάξεις. Ο νέες περιπτώσεις μυωπίας μειώθηκαν στα παιδιά που βρίσκονταν στα διαλείμματα έξω στην αυλή του σχολείου, κατά περίπου 50% σε περίοδο ενός χρόνου.

                 Η φυσιολογική διαδικασία με την οποία το φως του ήλιου επηρεάζει την ανάπτυξη της μυωπίας δεν είναι σαφής. Μια υπόθεση είναι ότι το φως του ήλιου προκαλεί την απελευθέρωση της  ντοπαμίνης στον αμφιβληστροειδή, η οποία ομαλοποιεί τον αυξημένο ρυθμό ανάπτυξης του μυωπικού ματιού. Η υπόθεση αυτή υποστηρίζεται και από τις εποχικές διαφορές στους ρυθμούς εξέλιξης της μυωπίας, οι οποίοι είναι πιο χαμηλοί στη διάρκεια του καλοκαιριού.

2.     Συστήστε τον περιορισμό στη χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών, ειδικά στα μικρά παιδιά

Η χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών και οι δυνητικές επιδράσεις στην ανάπτυξη της μυωπίας αποτελεί ένα πεδίο με μεγάλο ενδιαφέρον. Η εισαγωγή των ηλεκτρονικών συσκευών στη ζωή των παιδιών σε ιδιαίτερα μικρές ηλικίες μπορεί να έχει μερικές επιδράσεις στην ανάπτυξη του οπτικού συστήματος, όμως αυτές οι πιθανές συνέπειες δεν είναι ακόμη εντελώς γνωστές.

Σε μια μελέτη βρέθηκε ότι η πλειοψηφία των παιδιών ηλικίας 2 χρόνων χρησιμοποιούσε κινητές συσκευές καθημερινά και ότι το 92.2% των παιδιών ηλικίας 1 χρόνου είχε χρησιμοποιήσει κινητή συσκευή, έτσι η έκθεση στις ηλεκτρονικές συσκευές είναι ευρέως διαδεδομένη ακόμη και αν η επίδραση της  μένει να καθορισθεί.

Η μυωπία θεωρείται ότι προκαλείται από συνδυασμό γενετικών και περιβαλλοντικών επιδράσεων.  Παρόλο που το ποσό της απασχόλησης σε κοντινή απόσταση, ενός  περιβαλλοντικού παράγοντα που μπορεί να τροποποιηθεί, έχει εμπλακεί στην ανάπτυξη της μυωπίας, οι αποδείξεις δεν είναι σαφείς. Η χρήση των ηλεκτρονικών συσκευών μπορεί να αντιπροσωπεύει μια ειδική απασχόληση σε κοντινή απόσταση, έτσι τελικά μπορεί να βρεθεί ότι αποτελεί ένα παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη μυωπίας, όμως  είναι ακόμη πολύ ενωρίς για να το πει κανείς.

3.     Βεβαιωθείτε ότι η μυωπία διορθώνεται πλήρως

Η μη σωστή διόρθωση της μυωπίας, μερικοί πίστευαν ότι ήταν ευεργετική, μπορεί στην πραγματικότητα να επιταχύνει την εξέλιξη της μυωπίας. Αρκετοί οπτικοί και φαρμακευτικοί παράγοντες δρουν επιβραδύνοντας την εξέλιξη της μυωπίας παρά εξουδετερώνοντας τις επιδράσεις της.

                Η χαμηλή δόση ατροπίνης έχει δείξει ότι μειώνει δραματικά την εξέλιξη της μυωπίας, όμως δεν έχει καθορισθεί η διάρκεια  της θεραπείας με την οποία θα υπάρχουν τα καλλίτερα αποτελέσματα. Από την άλλη υπάρχουν προβληματισμοί σχετικά με τις πιθανές μακροχρόνιες παρενέργειες της ατροπίνης. Η ατροπίνη προκαλεί μυδρίαση και θόλωση της κοντινής όρασης και παρόλο που αυτές οι δράσεις ελαχιστοποιούνται σε μικρές δόσεις, μπορεί ακόμη να είναι προβληματικές.

                Η ορθοκερατολογία, μια οπτική μέθοδος επιβράδυνσης της εξέλιξης της μυωπίας, χρησιμοποιεί φακούς επαφής που επιτρέπουν τη δίοδο αερίου και φοριούνται όλη την νύκτα, έτσι επιπεδώνεται ο κερατοειδής, έχοντας ως αποτέλεσμα την ελάττωση της συνολικής ισχύος του ματιού. Άλλη επιλογή είναι οι διπλοεστιακοί φακοί.

                Μια αναδυόμενη φαρμακευτική αντιμετώπιση της μυωπίας είναι η 7- μεθυλξανθίνη, η οποία μελετάται στη Δανία. Η 7-methylxanthine επιδρά στη απελευθέρωση νευροδιαβιβαστών, περιλαμβάνοντας την ντοπαμίνη. Μια αρχική αναφορά δείχνει ότι ελαττώνει σημαντικά την εξέλιξη της μυωπίας και την υπερβολική επιμήκυνση του ματιού. Απαιτούνται και άλλες μελέτες για να καθορισθεί η ασφάλεια της.

                Σε μια πρόσφατη εμπεριστατωμένη αναφορά  το Interventions Myopia Institute συμπεραίνει ότι παρόλο που μελετώνται θεραπείες πολλά υποσχόμενες, σήμερα δεν υπάρχει μόνο μια θεραπεία που να έχει βρεθεί ότι είναι δραστική στην πρόληψη ή την επιβράδυνση της εξέλιξης της μυωπίας σε όλα τα παιδιά. Όμως στο μεταξύ οι τρεις αυτές συστάσεις, που βασίζονται σε αποδείξεις, μπορούν να έχουν σημαντικά οφέλη

Νέες οδηγίες για καλλίτερο ύπνο στα παιδιά

·       Μικρές οθόνες στα δωμάτια των παιδιών μπορούν να διαταράξουν τον ύπνο

·       Έκθεση σε οθόνη ενωρίς στην παιδική ηλικία συνδέεται με μικρότερης διάρκεια ύπνο

Για πρώτη φορά η Αμερικάνικη Ακαδημία της ιατρικής του ύπνου εξέδωσε συστάσεις ομοφωνίας για πόσο ύπνος χρειάζεται για να υπάρχει βέλτιστη υγεία στα παιδιά και τους εφήβους και για να αποφευχθούν κίνδυνοι για την υγεία από ανεπαρκή ύπνο.

Ο ύπνος είναι απαραίτητος για μια υγιεινή ζωή και είναι σημαντικό να εγκαθίστανται υγιεινές συνήθειες ύπνου ενωρίς στην παιδική ηλικία. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό τα παιδιά που φθάνουν στην εφηβεία να συνεχίσουν να απολαμβάνουν επαρκή ύπνο.

Για να υπάρξει καλή υγεία, οι συστάσεις για την διάρκεια του ύπνου που είναι απαραίτητη (κάθε 24 ώρες) σε τακτική βάση είναι οι παρακάτω:

·       Βρέφη 4 έως 12 μηνών: 12 έως 16 ώρες ύπνου (περιλαμβάνονται και οι σύντομοι περίοδοι ύπνου – υπνάκος)

·       Παιδιά 1 έως 2 χρόνων: 11 έως 14 ώρες  (περιλαμβάνονται και οι σύντομοι περίοδοι ύπνου – υπνάκος)

·       Παιδιά 3 έως 5 χρόνων: 10 έως 13 ώρες (περιλαμβάνονται και οι σύντομοι περίοδοι ύπνου – υπνάκος)

·       Παιδιά 6 έως 12 χρόνων: 9 έως 12 ώρες  και

·       Έφηβοι 13 έως 18 χρόνων: 8 έως 10 ώρες

Ο ύπνος στις συνιστώμενες ώρες  σε τακτική βάση συνδέεται με συνολικά καλλίτερη υγεία, περιλαμβάνοντας βελτίωση της προσοχής, της συμπεριφοράς, της μάθησης, της μνήμης, της συναισθηματικής ρύθμισης, της ποιότητας της ζωής, της πνευματικής και φυσικής υγείας.

Αντίθετα, οι λιγότερες ώρες ύπνου από τις συνιστώμενες συνδέονται με προβλήματα  της προσοχής, της συμπεριφοράς και της μάθησης. Επίσης, ο ανεπαρκής ύπνος αυξάνει τον κίνδυνο για ατυχήματα, τραυματισμούς, υπέρταση, παχυσαρκία, διαβήτη και κατάθλιψη.

Τα παιδιά εφηβικής ηλικίας πρέπει να κατανοήσουν την αξία του ύπνου. Όταν θα κοιμούνται μέσα στο συνιστώμενο εύρος, θα δραστηριοποιούνται καλλίτερα και  ότι το καλλίτερο διεγερτικό για καλλίτερα αποτελέσματα στις δραστηριότητες και στα μαθήματα είναι ο ύπνος και όχι η κατανάλωση ενεργειακών ποτών.

 Ο ανεπαρκής ύπνος στους εφήβους συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο για αυτοτραυματισμό, σκέψεις αυτοκτονίας και απόπειρες αυτοκτονίας.

Ο ύπνος για περισσότερες ώρες από τις συνιστώμενες μπορεί να συνδέεται με προβλήματα υγείας, όπως υπέρταση, διαβήτη, παχυσαρκία και διανοητικά προβλήματα.

Ο ύπνος πρέπει να είναι προτεραιότητα όλης της οικογένειας. Οι γονείς πρέπει να αποτελούν πρότυπο για τα παιδιά τους και να κοιμούνται τουλάχιστον 7 ώρες κάθε βράδυ, έτσι ο υγιεινός ύπνος στην παιδική ηλικία μπορεί να κρατήσει και στην ενήλικο ζωή.

The recommendations were published June 13 in the Journal of Clinical Sleep Medicine and will be discussed at a session here June 15 at SLEEP 2016: 30th Anniversary Meeting of the Associated Professional Sleep Societies.

Ασφαλής ύπνος του μωρού: Ποιες είναι οι καλλίτερες συμβουλές;

Laura A. Stokowski, RN, MS  |  February 17, 2016

Medscape.com

Ασφαλής ύπνος

Θάνατος στη βρεφική ηλικία που έχει σχέση με τον ύπνο

Είναι τραγικό το γεγονός ότι στις ΗΠΑ κάθε χρόνο συμβαίνουν περίπου 4000 ξαφνικοί θάνατοι βρεφών που έχουν σχέση με τον ύπνο. Οι ξαφνικοί μη αναμενόμενοι θάνατοι βρεφών που έχουν σχέση με τον ύπνο περιλαμβάνουν τυχαίους θανάτους από πνιγμό, ασφυξία και στραγγαλισμό, καθώς επίσης και από υποτιθέμενους θανάτους από το σύνδρομο του ξαφνικού θανάτου. Σε όλες όμως αυτές τις περιπτώσεις, ο κοινός παρανομαστής είναι το περιβάλλον ύπνου και ειδικά το μη ασφαλές περιβάλλον ύπνου.

Σύνδρομο ξαφνικού θανάτου των βρεφών (SIDS)

To σύνδρομο ξαφνικού θανάτου των βρεφών (SIDS) είναι η πρώτη αιτία θανάτου στα βρέφη ηλικίας ενός μηνός έως ενός χρόνου.  Όταν ο θάνατος ενός βρέφους δεν μπορεί να εξηγηθεί μετά από λεπτομερή έρευνα (ιατροδικαστική εξέταση, νεκροτομή και ανασκόπηση του κλινικού ιστορικού), το SIDS θεωρείται ως αιτία.

Η τριπλή θεωρία είναι ότι το SIDS συμβαίνει (1) σε ενδογενές ευάλωτο βρέφος, (2) κατά τη διάρκεια μιας κριτικής περιόδου της ανάπτυξης ( η ηλικία < 6 μηνών είναι η περίοδος με τον μεγαλύτερο κίνδυνο) που (3) εκτίθεται σε ένα εξωγενή στρεσσογόνο παράγοντα, όπως πρηνή θέση (μπρούμυτα), ντυμένο με πολλά ρούχα ή απόφραξη του αεραγωγού.

Δεν υπάρχουν κάποιοι βιολογικοί δείκτες για το SIDS, έτσι η μείωση του κινδύνου πρέπει να λαμβάνει υπ όψιν όλους τους γνωστούς παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο θανάτου, ειδικά σε ένα μη ασφαλές περιβάλλον ύπνου. Παρόλο που θεωρείται ότι είναι παράγοντας κινδύνου, είναι αμφιλεγόμενο το αν ο κίνδυνος είναι πραγματικά μεγαλύτερος σε αδέλφια βρεφών που πέθαναν από SIDS.

SIDS: Παράγοντες κινδύνου ·         Προωρότητα ·         Έκθεση σε αλκοόλ ή φάρμακα πριν τη γέννηση ·         Έκθεση σε κάπνισμα (πριν ή μετά τον τοκετό) ·         Λοίμωξη

Πρόληψη του βρεφικού θανάτου που έχει σχέση με τον ύπνο

Προφύλαξη από το SIDS

Ένας από τους μεγαλύτερους προστατευτικούς παράγοντες ενάντια στο SIDS είναι ο θηλασμός. Πολλές μελέτες δείχνουν ότι ο θηλασμός, οποιασδήποτε διάρκειας, συνδέεται με μειωμένο κίνδυνο για SIDS, που κυμαίνεται από 45% για θηλασμό μικρής διάρκειας ή μικτής διατροφής έως 73% για αποκλειστικό θηλασμό. Δεν είναι γνωστό, αν ο θηλασμός μπορεί να τροποποιήσει άλλους παράγοντες κινδύνου (όπως το κάπνισμα). Οι γονείς πρέπει να αποφεύγουν το κάπνισμα ( και πριν και μετά τον τοκετό) και την χρήση οινοπνεύματος και φαρμάκων (ειδικά αν το βρέφος κοιμάται στο ίδιο δωμάτιο).

Επιπλέον μέτρα προφύλαξης είναι η διενέργεια όλων των εμβολίων του βρέφους και της οικογένειας, καθώς επίσης και η αποφυγή  έκθεσης του βρέφους σε περιβάλλον με άρρωστα άτομα.

Ασφάλεια στον ύπνο - Safe to sleep  (Προηγούμενο με την πλάτη για ύπνο - Back to Sleep)

 Στις ΗΠΑ υπήρχε το σύνθημα Back to home - Back to sleep, δηλαδή πίσω στο σπίτι και ύπνος μόνο με την πλάτη (ανάσκελα), όταν το νεογνό έφευγε από το μαιευτήριο.

Το σύνθημα "Back to sleep" άλλαξε σε  "safe to sleep", όταν αναγνωρίσθηκε ότι κάθε στοιχείο στο περιβάλλον του ύπνου – από την θέση ύπνου, το κρεβάτι, τα ρούχα και η θερμοκρασία του αέρα του δωματίου – ήταν σημαντικά στην προστασία του βρέφους, όταν κοιμάται.

Οι αρχές για ασφαλή ύπνο πρέπει να εφαρμόζονται κάθε φορά που κοιμάται το βρέφος (περιλαμβάνοντας τους σύντομους ύπνους) και σε κάθε περίπτωση, περιλαμβάνοντας το βρεφικό σταθμό ή το σπίτι της νταντάς. Οι γονείς πρέπει να είναι βέβαιοι ότι οποιοσδήποτε έχει την φροντίδα του βρέφους – νταντά, παππούδες και άλλοι φίλοι και συγγενείς- ότι θα ακολουθούν πιστά τις οδηγίες τους για τον περιβάλλον ύπνου.

 

Θέση του ύπνου

Η πρώτη μεγάλη αλλαγή στην καμπάνια για την προφύλαξη από το SIDS ήταν η ύπτια θέση για ύπνο και έκτοτε εξακολουθεί να αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο του ασφαλούς ύπνου. Ο ύπνος σε ύπτια θέση πρέπει να αρχίζει από την γέννηση και να συνεχίζεται έως ότου το βρέφος μπορεί να γυρίζει από ύπτια σε πρηνή θέση και αντίθετα. Στην ηλικία αυτή, το βρέφος μπορεί να αφεθεί να κοιμηθεί στην θέση που παίρνει από μόνο του.

Ο ύπνος σε πρηνή θέση (μπρούμυτα) αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για SIDS, ειδικά για βρέφη που δεν έχουν συνηθίσει να κοιμούνται μπρούμυτα, αλλά και ο ύπνος σε πλάγια θέση αυξάνει επίσης τον κίνδυνο. Πολλά βρέφη που πέθαναν βρέθηκαν μπρούμυτα, αν και είχαν τοποθετηθεί για ύπνο σε πλάγια θέση με συσκευές συγκράτησης της θέσης. Για τον λόγο αυτό τα βρέφη πρέπει να κοιμούνται πάντοτε ανάσκελα και δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται συσκευές συγκράτησης της θέσης, κουβέρτες σε ρολό ή οτιδήποτε άλλο για να παραμείνει το βρέφος σε πλάγια θέση.

 Image courtesy of the Safe to Sleep® campaign, for educational purposes only; Eunice Kennedy Shriver National Institute of Child Health and Human Development. Safe to Sleep® is a registered trademark of the US Department of Health and Human Services.

Ο μύθος του κινδύνου για πνιγμονή

Επειδή τα βρέφη συνήθως κοιμούνται αμέσως μετά τον ύπνο, οι γονείς και πολλοί επαγγελματίες υγείας ανησυχούν για τον κίνδυνο ότι θα πνιγούν ή θα αναρροφήσουν το περιεχόμενο του στομάχου σε ύπτια θέση. Όμως τα υγιή βρέφη όταν τοποθετούνται για ύπνο σε ύπτια  θέση είναι λιγότερο πιθανό να πνιγούν από τα βρέφη που κοιμούνται σε πρηνή θέση, γιατί σε ύπτια θέση, η τραχεία είναι πάνω από τον οισοφάγο, επιτρέποντας το γάλα που ανάγεται να καταποθεί εύκολα. Στην πρηνή θέση, ο οισοφάγος είναι πάνω από την τραχεία, κάνοντας έτσι την εισρόφηση πιο εύκολη.

Η ασφαλής κούνια

Η ασφαλέστερη κούνια δεν περιέχει τίποτα άλλο παρά μόνο το μωρό, που κοιμάται ύπτια σε σταθερό στρώμα με το σεντόνι να εφαρμόζει καλά. Δεν περιέχει μεγάλα μαξιλάρια, παπλώματα, κουβέρτες, μαξιλάρια, συσκευές στήριξης της θέσης ή παιχνίδια με κορδόνια που μπορεί να τα φθάσει.

Οι τελευταίες προδιαγραφές της κούνιας απομακρύνουν τα πλαϊνά τμήματα που πέφτουν και που συνδέθηκαν με πάρα πολλούς βρεφικούς τραυματισμούς και θανάτους από παγίδευση.

Έμφαση δίνεται στην αποφυγή της τοποθέτησης μαλακών κλινοσκεπασμάτων που μπορεί να καλύψουν το πρόσωπο του μωρού, όμως εξίσου σημαντικό είναι η συμβουλή προς τους γονείς να μην βάζουν μαλακά κλινοσκεπάσματα κάτω από το μωρό που κοιμάται – μια συχνή πρακτική για να αυξηθεί η άνεση που προσφέρει το στρώμα στο μωρό.

Η μη ασφαλής κούνια

Είναι δύσκολο να αντιπαραταχθείς με τα μέσα επικοινωνίας και τις διαφημίσεις που έρχονται αντιμέτωπες οι έγκυες γυναίκες. Μια πρόσφατη μελέτη βρήκε ότι τα δύο τρίτα από τις εικόνες στα περιοδικά για τους γονείς έδειχναν μη ασφαλές περιβάλλον για τον ύπνο και ότι τέτοιες εικόνες προτείνουν στους γονείς ότι οι πρακτικές αυτές είναι φυσιολογικές, ακόμη και επιθυμητές.

Καθώς οι κατασκευαστές αντιλήφθηκαν ότι οι γονείς δεν αγόραζαν πια τα παραδοσιακά προστατευτικά, άρχισαν να πωλούν, αυτό που ισχυρίζονταν ότι ήταν  ¨δικτυωτή επένδυση της κούνιας που αναπνέει¨ για να κρατάει τα πόδια του μωρού μέσα στην κούνια και να προλαμβάνει την ασφυξία. Οι γονείς πρέπει να συμβουλεύονται ότι αυτές οι επενδύσεις της κούνιας δεν είναι αναγκαίες και είναι δυνητικά επικίνδυνες και δεν έχουν κανένα ρόλο ¨στη μείωση της ασφυξίας¨.

 Στο ίδιο δωμάτιο

Σε αντίθεση με ότι διδασκόταν το προηγούμενο αιώνα (και προς απογοήτευση πολλών γιαγιάδων), οι έρευνες τώρα δείχνουν, ότι ο ύπνος στο δωμάτιο των γονιών είναι ποιο ασφαλής στη διάρκεια των πρώτων 6 – 12 μηνών της ζωής. Η δυνατότητα να ελέγχεται ο μωρό πιο στενά μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο τον θάνατο σε σχέση με τον ύπνο και να προλάβει γεγονότα, όπως ασφυξία, στραγγαλισμό ή παγίδευση.

Έχοντας την κούνια στο δωμάτιο της μητέρας διευκολύνει επίσης την σίτιση, ανεξάρτητα από τον τρόπο σίτισης. Οι μητέρες που θηλάζουν πρέπει να γνωρίζουν, ότι η ασφαλέστερη στρατηγική στη διάρκεια της νύκτας είναι να βάζουν το μωρό πίσω στην κούνια του μετά τον θηλασμό, παρά να κοιμούνται στη διάρκεια του θηλασμού ή να βάζουν το μωρό για ύπνο στο κρεβάτι των γονιών.

Όχι στο ίδιο κρεβάτι

Περισσότεροι από τους τελευταίους μισούς ξαφνικούς και μη αναμενόμενους θανάτους  συνέβησαν γιατί ένας ενήλικας ή παιδί μοιραζόταν το κρεβάτι μαζί με το βρέφος κατά την διάρκεια του ύπνου. Ο ύπνος σε κοινό κρεβάτι είναι αρκετά συχνός – τουλάχιστον 45% των γονιών στην Αμερική παραδέχονται αυτή την πρακτική και είναι ακόμη πιο συχνός σε άλλα μέρη του κόσμου για πολιτισμικούς λόγους.

Ο ύπνος στο ίδιο κρεβάτι αποτελεί  παράγοντα υψηλού κινδύνου για ξαφνικό θάνατο. Σε μια ανασκόπηση ενός έτους, από τους 102 θανάτους βρεφών στο Μέριλαντ, 46 βρέφη (45%) βρέθηκαν να κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι. Ο ύπνος στο ίδιο κρεβάτι δεν συνιστάται στις ΗΠΑ και οι γονείς πρέπει να προσέχουν ιδιαίτερα αν καπνίζουν, πίνουν ή χρησιμοποιούν φάρμακα (ακόμη και συνταγογραφούμενα).

Η απόφαση για ύπνο στο ίδιο κρεβάτι μπορεί να είναι πολιτισμική ή προσωπική και μερικές φορές οικονομική. Η ερώτηση ¨Έχετε κούνια για το μωρό σας;¨ παραλείπεται εύκολα. Όμως πάντοτε πρέπει να γίνεται η σύσταση για τους κινδύνους  και τις τελευταίες συστάσεις σχετικά με τον ύπνο στο ίδιο κρεβάτι. Καμία μελέτη μέχρι σήμερα δεν έχει δείξει, ότι ο ύπνος στο ίδιο κρεβάτι έχει προστατευτική δράση στο σύνδρομο ξαφνικού θανάτου των βρεφών.

Ρούχα ύπνου και κουβέρτες

Ο ιδανικός τρόπος για να ντύνεται το βρέφος για ύπνο είναι ένα φορμάκι ή σάκος ύπνου (sleeping bag), κατάλληλου για την εποχή, έτσι που δεν χρειάζεται φάσκιωμα ή κουβέρτες. Αν χρησιμοποιούνται κουβέρτες στην κούνια, τα βρέφη πρέπει να τοποθετούνται με τα πόδια στο κάτω μέρος της κούνιας και η κουβέρτα (λεπτή και ελαφριά, παρά χνουδωτή ή βαριά) πρέπει να χώνεται κάτω από το στρώμα σε τρείς πλευρές για ελαττωθεί ο κίνδυνος να καλυφθεί το κεφάλι του μωρού.

Η πάνω άκρη της κουβέρτας δεν πρέπει να βρίσκεται πάνω από τις μασχάλες ή να φθάνει το πρόσωπο του μωρού. Βάζοντας το τα πόδια του μωρού κοντά στο κάτω μέρος του κρεβατιού μειώνονται (αλλά δεν εξαφανίζονται) οι πιθανότητες να γλιστρήσει το μωρό κάτω από την κουβέρτα.

Αν χρησιμοποιούνται βρεφικοί σάκοι ύπνου πρέπει να είναι το σωστό μέγεθος για το βρέφος, με εφαρμοστό λαιμό και με μανίκια για να κρατούν το μωρό ζεστό και χωρίς κουκούλα για να αποφευχθεί οποιαδήποτε πιθανότητα να καλυφθεί το κεφάλι.

Που δεν πρέπει να κοιμηθεί

Ο ύπνος σε καναπέ ή πολυθρόνα μαζί με το μωρό πρέπει πάντοτε να αποφεύγεται, γιατί αυξάνεται ο κίνδυνος για το σύνδρομο του ξαφνικού θανάτου των βρεφών. Πρόσφατα δεδομένα δείχνουν ότι το 13% των θανάτων που έχουν σχέση με τον ύπνο, συνέβησαν, ενώ κοιμόταν με κάποιον άλλο σε καναπέ.

Οι γονείς πρέπει να αποφεύγουν να τοποθετούν τα βρέφη για ύπνο ή να αφήνουν τα κοιμισμένα βρέφη σε καθίσματα αυτοκινήτου, καρότσια, κούνιες, μάρσιπο αγκαλιάς. Τα βρέφη δεν πρέπει να τοποθετούνται σε καθιστή θέση για ύπνο. Το κεφάλι του μωρού είναι σχετικά βαρύ, ενώ οι μύες του λαιμού είναι αδύνατοι και για αυτό το λόγο είναι πολύ εύκολο το κεφάλι να πέσει και να αποφράξει τον αεραγωγό.

Σε υφασμάτινα μεταφορικά μέσα, το μωρό μπορεί να γλιστρήσει προς τα κάτω και το κεφάλι να πέσει έτσι που το πρόσωπο του μωρού να θαφτεί στο ύφασμα. Στα καροτσάκια, οι γονείς πρέπει να βλέπουν πάντοτε το πρόσωπο του μωρού, το οποίο πρέπει να βρίσκεται πάνω την άκρη του υφάσματος, με την μύτη και το στόμα να μην αποφράσσονται.

Πιπίλα για τον ύπνο

Παρόλο που ο μηχανισμός δεν είναι κατανοητός, η χρήση της πιπίλας για τους υπνάκους και τον νυκτερινό ύπνο προφυλάσσει από το σύνδρομο ξαφνικού θανάτου, ακόμη και αν η πιπίλα φύγει από το στόμα του μωρού. Με άλλα λόγια, οι γονείς δεν είναι απαραίτητο να ξαναβάζουν την πιπίλα στη διάρκεια του ύπνου. Οι πιπίλες δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται στις πρώτες 3 – 4 εβδομάδες, περίοδο στην οποία εγκαθίσταται ο θηλασμός και η χρήση της πιπίλας πρέπει να συνεχίζεται στη διάρκεια του πρώτου χρόνου της ζωής, όταν η ανάγκη για θηλασμό είναι μεγαλύτερη. Επειδή υπάρχει ο κίνδυνος στραγγαλισμού, οι πιπίλες δεν πρέπει να κρέμονται γύρω από τον λαιμό του βρέφους και οι πιπίλες που κρέμονται από τα ρούχα του μωρού δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται στα μωρά που κοιμούνται.

Περισσότερη ζέστη δεν είναι καλλίτερα

Πολλοί γονείς έχουν την τάση να ντύνουν υπερβολικά το μωρό τους και όταν βρίσκονται έξω να καλύπτουν ακόμη και το πρόσωπο και το κεφάλι. Το θερμικό στρες από το υπερβολικό ντύσιμο ή ντύσιμο με πολλά στρώματα ή από την έκθεση σε υψηλές εξωτερικές θερμοκρασίες συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο για το σύνδρομο ξαφνικού θανάτου των βρεφών.

Τα μωρά πρέπει να ντύνονται κατάλληλα, αναλόγως στο περιβάλλον που βρίσκονται, με όχι περισσότερο από μια στρώση, από ότι θα φορούσε ένας ενήλικας για νιώθει άνετα στο ίδιο περιβάλλον. Η θερμοκρασία του αέρα πρέπει να ρυθμίζεται για να νιώθει άνετα ένας ενήλικας.

Οι γονείς και τα άτομα που φροντίζουν τα μωρά πρέπει να μάθουν να αναγνωρίζουν τα σημεία της υπερθέρμανσης, όπως εφίδρωση ή να αισθάνεσαι το δέρμα του μωρού πιο ζεστό, όταν το ακουμπάς στο στήθος.

Το ντύσιμο με πολλά στρώματα και η κάλυψη του προσώπου και του κεφαλιού πρέπει να αποφεύγεται. Μέχρι σήμερα δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα για την σύσταση χρήσης ανεμιστήρα για την μείωση του κινδύνου για SIDS. Αν χρησιμοποιηθεί ανεμιστήρας για να δημιουργηθεί μικρή κίνηση αέρα, δεν θα πρέπει να κατευθύνεται προς το πρόσωπο του μωρού.

Με την κοιλιά για παιχνίδι

Πιστεύεται ότι η τοποθέτηση του μωρού μπρούμυτα (χρόνος με την κοιλιά -   tummy time) κάθε ημέρα για λίγο χρόνο, ενώ είναι ξύπνιο και με επίβλεψη είναι αναγκαίο για την φυσιολογική ανάπτυξη και την ενδυνάμωση των μυών του λαιμού και του άνω μέρους του σώματος και για ελαχιστοποιηθεί η επιπέδωση του πίσω μέρους του κεφαλιού και της πλαγιοκεφαλίας από θέση.

Το πρόγραμμα για ασφαλή ύπνο συστήνει ότι ο χρόνος με την κοιλιά πρέπει να αρχίζει όσο το δυνατόν πιο ενωρίς (ιδανικά από την πρώτη ημέρα που θα πάει το μωρό στο σπίτι) χρησιμοποιώντας παιχνίδια ή το πρόσωπο του γονιού για να ενθαρρύνεται το μωρό να σηκώνει το κεφάλι.

Ο χρόνος με την κοιλιά μπορεί να γίνεται στο δάπεδο ή στο στήθος ενός γονιού ξαπλωμένου ανάσκελα. Οι γονείς πρέπει να προσπαθούν να έχουν δύο με τρεις συνεδρίες κάθε ημέρα για μικρή χρονική περίοδο (3 – 5 λεπτά), αυξάνοντας τον χρόνο, αν το μωρό δείχνει ότι απολαμβάνει την εμπειρία.

Related Content on

Why Are Nurses Reluctant to Put Infants 'Back to Sleep'?

New Moms Get Scant or Contradictory Advice About Infant Care

SIDS Incidence Influenced by Multiple Contributing Factors

Prone Position a Risk Factor for SUDEP

Warnings About Infant Bedding Risk Are Often Unheeded

Πόνοι αύξησης

Ο ηλικίας 8 χρόνων γιο σας ξυπνάει ξαφνικά την νύκτα και διαμαρτύρεται ότι του πονάνε τα πόδια και δεν μπορεί να κοιμηθεί. Αναρωτιέστε τι έπαθε και πως μπορείτε να τον ηρεμήσετε, αν πρέπει να του δώσετε κάποιο παυσίπονο ή να κάνετε κάτι άλλο.

Ίσως έχετε ακούσει για τους πόνους αύξησης. Παρόλο που έχει επικρατήσει να λέγονται έτσι, πιθανότατα μικρή σχέση έχουν με την αύξηση, ίσως μόνο ότι συνήθως δεν παραμένουν όταν το παιδί φθάσει το τελικό του ύψος. Η διαδικασία της αύξησης είναι τόσο αργή σε ένα δεδομένο χρόνο που είναι απίθανο να προκαλεί πόνο. Αυτό υποστηρίζεται από πολλά εκατομμύρια παιδιών που μεγαλώνουν φυσιολογικά και δεν αναπτύσσουν τέτοιους πόνους. Επίσης, οι πόνοι δεν αυξάνουν καθώς το παιδί αυξάνει σε μέγεθος.

Τι είναι οι πόνοι αύξησης;

Οι πόνοι αύξησης συχνά περιγράφονται σαν ήπιος πόνος ή πολύ έντονος πόνος στα πόδια, με κύρια εντόπιση πάντοτε βαθιά στους μύες- συχνά στο πρόσθιο μέρος των μηρών, στις γάμπες  ή πίσω από τα γόνατα, αλλά πάντοτε μακριά από αρθρώσεις. Ο πόνος στα πόδια δεν πρέπει να επιδεινώνεται με το βάδισμα και ο τρόπος που περπατάει το παιδί πρέπει να είναι φυσιολογικός, χωρίς να κουτσαίνει.  Μερικά παιδιά μπορεί να έχουν πόνο στην κοιλιά ή πονοκέφαλο στη διάρκεια των επεισοδίων.

Οι αρθρώσεις των παιδιών είναι φυσιολογικές, ενώ όταν υπάρχουν πιο σοβαρές παθήσεις, οι αρθρώσεις είναι πρησμένες, κόκκινες, ευαίσθητες ή θερμές.

Οι πόνοι αύξησης έχουν την τάση να προσβάλλουν και τα δύο πόδια, και τις περισσότερες φορές  παρατηρούνται αργά το απόγευμα ή νωρίς το βράδυ και το πρωί εξαφανίζονται. Μερικές φορές η ένταση του πόνου είναι τόσο έντονη, που ξυπνάει το παιδί μέσα στην νύκτα.

 Η ένταση του πόνου ποικίλει  από παιδί σε παιδί και τα περισσότερα παιδιά δεν πονάνε κάθε ημέρα.

Έχει βρεθεί ότι προσβάλλονται ένα στα έξι παιδιά σε δύο ηλικιακές ομάδες: στη προσχολική ηλικία – 3 έως 5 χρόνων- και στη σχολική ηλικία – 8 έως 12 χρόνων. Είναι λίγο πιο συχνοί στα κορίτσια από ότι στα αγόρια.

Τι τους προκαλεί;

Η αιτία των πόνων αύξησης είναι άγνωστη. Δεν υπάρχει απόδειξη ότι η αύξηση των παιδιού είναι επώδυνη και συνήθως δεν παρατηρούνται σε περιόδους ταχείας αύξησης του παιδιού. Η πιο πιθανή αιτία είναι η υπερβολική χρήση των μυών στη διάρκεια της ημέρας μετά από έντονη αθλητική ή μη δραστηριότητα, όπως τρέξιμο, αναρρίχηση και άλματα.

Κάνοντας την διάγνωση

Οι πόνοι αύξησης είναι διάγνωση από αποκλεισμό. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αποκλειστούν άλλες παθήσεις πριν τεθεί η διάγνωση των πόνων αύξησης. Η φυσική εξέταση και το ιατρικό ιστορικό είναι αυτά που θα μας οδηγήσουν στη διάγνωση. Μερικές φορές χρειάζεται να γίνει εργαστηριακός έλεγχος και ακτινογραφίες.

Το πώς αντιδρά το παιδί στην επαφή την στιγμή του πόνου, αποτελεί πολύτιμη βοήθεια στη διάγνωση. Το παιδί που πονάει από κάποια σοβαρή πάθηση, δεν του αρέσει να το αγγίζουν, γιατί η κίνηση επιδεινώνει τον πόνο. Τα παιδιά όμως με πόνους αύξησης αντιδρούν διαφορετικά – νοιώθουν καλλίτερα, όταν τα κρατάνε, τα κάνουν μασάζ, τα αγκαλιάζουν.

Πότε πρέπει να δείτε τον ιατρό σας

Το παιδί πρέπει να εξετασθεί από τον παιδίατρο, αν σας ανησυχούν οι πόνοι του παιδιού ή οι πόνοι είναι:

·         Επίμονοι

·         Υπάρχουν ακόμη το πρωί

·         Αρκετά έντονοι που να επηρεάζουν τις φυσικές δραστηριότητες του παιδιού

·         Εντοπίζονται στις αρθρώσεις

·         Έχουν σχέση με τραυματισμό

·         Συνοδεύονται από άλλα σημεία ή συμπτώματα, όπως :

o       οίδημα

o       ερυθρότητα

o       ευαισθησία

o       πυρετός

o       χωλότητα

o       εξάνθημα

o       ανορεξία

o       αδυναμία ή κούραση

Αντιμετώπιση

Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για τους πόνους αύξησης. Τα καλά νέα είναι ότι οι πόνοι δεν προκαλούν άλλα προβλήματα και δεν επηρεάζουν την αύξηση. Συχνά υποχωρούν από μόνοι τους μέσα σε ένα με δύο χρόνια. Ακόμη και δεν υποχωρήσουν εντελώς, συχνά γίνονται λιγότερο έντονοι.

Τι μπορείτε να κάνετε για να απαλύνετε τον πόνο του παιδιού σας;

·         Κάντε ελαφρό μασάζ στα πόδια του παιδιού σας.  Τα παιδιά συχνά αντιδρούν στο ελαφρό μασάζ. Άλλα νιώθουν καλλίτερα, όταν απλώς τα κρατάνε ή τα αγκαλιάζουν.

·         Χρησιμοποιείστε θερμοφόρα. Η θερμότητα μπορεί να βοηθήσει να χαλαρώσουν οι μύες που πονάνε. Χρησιμοποιείστε την θερμοφόρα σε χαμηλή θερμοκρασία, πριν το παιδί πάει για ύπνο ή όταν παραπονείται ότι πονάει το πόδι του. Επίσης, ένα ζεστό μπάνιο μπορεί να βοηθήσει.

·         Δώστε ένα παυσίπονο. Δώστε στο παιδί σας παυσίπονο, όπως ιβουπροφένη (Algofren) ή παρακεταμόλη (Depon). Όχι ασπιρίνη

·         Κάντε διατάσεις. Οι διατάσεις των μυών στη διάρκεια της ημέρας μπορεί να βοηθήσει στη πρόληψη του πόνου την νύκτα.

www.mayoclinic.org/.../growing-pains/.../c

kidshealth.org › Kids › Illnesses & Injuries

http://www.encyclopedia.com/topic/growing_pains.aspx